Då alle konsertane blei avlyste, tente Nora pengar ved å massere bestemora

Nora Schjelderup flytta til Los Angeles som nittenåring for å følgje musikardraumen. Her skreiv ho mellom anna låtar for andre artistar gjennom Warner Brothers.

Då pandemien inntrefte hadde ho nettopp gitt ut debutalbumet sitt og hennar fyrste europaturne stod for døra.

– Vi hadde brukt ein del tid på å bygge opp engasjement rundt albumet og vi var inne i ein periode der det gjekk ordentleg bra.

Men så sa det brått stopp. Turneen som skulle vare i seks månadar slutta etter fyrste konsert i hovudstaden Praha, i Tsjekkia. Ho fekk ikkje tent inn nok til å dekke utgiftene og mangelen på kontraktar gjorde at ho heller ikkje hadde rett på noko pengar når konsertane blei kansellerte.

– Eg investerte absolutt alle sparepengane mine og forskot på arv i albumet og turneen.

Frå turnerande musikar til massør

Etter åtte år i utlandet, måtte Schjelderup plutseleg flytte heim til barnerommet i Gamlebyen i Oslo. Kontoane var skrapa og sidan ho hadde skatta til andre land, hadde ho heller ikkje rett på pengar gjennom dei norske støtteordningane.

No måtte tjuesjuåringen tenke nytt for å få økonomien til å gå rundt.

– Eg har prøvd mykje rart. På det verste klarte eg ikkje å finne arbeid i det heile, så då masserte eg bestemora mi for pengar. Det er heilt sprøtt.

Kvar gong det har blitt letta på tiltaka, har ho vore DJ og spelt litt konsertar. Men når ho har ana ugler i mosen og samfunnet igjen har blitt stengt ned har ho leita høgt og lågt etter nye inntektskjelder.

– Eg måla på handlenett og prøvde å selje dei utanfor Rema 1000.

Men det blei ingen suksess. Dei fleste enda ho opp med å gi bort til vener.

Postmann på fulltid

For vise-rock-songaren Aslak Rossehaug blei posten redninga. For då samfunnet stengde ned sat alle på heimekontor og bestilte det dei trengde på døra. Medan alle konsertane hans blei avlyste. Frå å arbeide 2–3 dagar i veka med å levere pakkar, gjekk han no til å arbeide over hundre prosent og ta på seg fleire doble skift.

Posten har aldri handtert fleire pakkar enn i 2021.

– Jobben i posten redda meg, så eg slapp å flytte heim. Men eg såg rundt meg at alle venene mine som levde av musikken sleit utruleg mykje, medan eg var travel heile dagen, fordi eg jobba i posten.

Gjennom arbeidet som postbod har han opparbeida seg ein buffer, spart pengar til eit album og kjøpt seg bubil.

På fire hjul i det langstrekte land

For under pandemien innsåg musikaren at straumekonsertar ikkje var nok for han. Han var lei det digitale og heller ville nå ut til folket på gamlemåten.

– Å stå ansikt til ansikt med menneska som landet vårt består av og samstundes utforske landet i staden for å rotne bak ein laptop medan ein forsøker å komme med på Spotify-lister.

Når den kulturelle skulesekken og Kulturrådet ikkje støtta prosjektet, var han avhengig av lønna frå Posten for å følgje draumen.

Han heiv seg i bubilen med eit litt hårete mål – nemleg å spele i alle landets 356 kommunar. Ikkje det lettaste å få til i eit koronastengt land, men Rossehaug som spelar under artistnamnet Rossman, seier at det stort sett har gått greitt.

– Det kjem ikkje så forferdeleg mange på konsertane mine når eg spelar ute i distrikta, så avgrensinga på publikummarar har ikkje gjort så stor skade.

Så langt har han spelt i hundre av kommunane i vårt langstrekte land. Sidan ikkje alle kommunar har kulturhus, leita han etter dei stadane der folk samlar seg. Det har mellom anna ført han til ei nedlagt sølvgruve, barar, kafear og bibliotek.

• Les også: Artistar såg seg nøydde til å selje instrumenta sine.
• Les også: Artisten Lizz måtte selje tre gitarar. Blei overraska av gitarmaker.

– Er redd dei forlèt bransjen

Creo er den største kunstnarorganisasjonen i Noreg. Leiaren Hans Ole Rian er bekymra.

– Dei unge har det vanskeleg. Nokon har flytta heim til foreldra, andre lev meir eller mindre på ektefelle eller sambuar. Eg er redd for at ganske mange av dei forsvinn ut av kunsten om dette held fram, seier Hans Ole Rian.

– Det er uvanleg at så mange unge slit så mykje som dei siste to åra.

Populærmusikarar og folk på scena er dei som er hardast ramma av alle, viser ei undersøking frå Kulturrådet.

Regjeringa har nettopp sett av 300 millionar ekstra til kulturlivet. Rian meiner at dei utøvande kunstnarane burde få mesteparten av den potten.

– Det finst støtteordningar for kulturlivet, men dei må innrettast betre og dei må innrettast betre mot dei unge, utøvande kunstnarane

Behageleg med fast inntekt

No har Nora fått si eiga leilegheit og 8-16-jobb som lærar. Det betalar rekningane.

– Eg har aldri levd slik før. Det er eigentleg litt skummelt, for det er så behageleg og om eg venner meg til ein annan livsstil kan eg slutte å investere pengar tilbake i musikken.

Men draumen om å turnere er der framleis:

– No må vi gi ut eit nytt album for at det skal bli relevant å turnere igjen, for no er det albumet vi gav ut allereie litt utdatert.