– Komikarar går ut på dato

Som 35-åring kjende komikar Odd-Magnus Williamson på noko truleg mange komikarar gjer. Han byrja å gå litt på tomgang.

Williamson fekk sitt store gjennombrot i TV 2-suksessen «Torsdag kveld fra Nydalen». Han har hatt rolle i storfilmar som «Kon-Tiki» og i 2015 leda han programmet «En helt vanlig dag» på TVNorge saman med Henrik Thodesen.

Same år fekk han beskjeden frå TVNorge om at han ikkje fekk fornya kontrakt som komikar.

– Det var mitt mareritt. At karrieren som komikar skulle begynne å dale. Eg hadde vore komikar i mange år, men så byrja det å gleppe litt. Eg hadde ikkje lenger så hyppig frekvens på det eg sjølve syntest var bra. Det fortel Odd-Magnus Williamson til NRK.

I 2015 skreiv Williamson manuset til filmen «Ingenting å le av» som nett hadde kinopremiere. Williamson spelar også hovudrolla.

Filmen handlar om ein svært suksessrik standupkomikar som sakte, men sikkert ser at karrieren går nedover. Han går frå å vere stjerna på showet til å varme opp. Han blir dumpa av kjærasten og får kreft.

Filmen fekk terningkast fem av NRK sin filmmeldar.

Han seier at komikarar er som ballettdansarar, dei går ut på dato.

– I midten av 30-åra har ein kanskje fått nokre barn og møtt kjærleiken. Å vere oppdatert på populærkultur og kva som skjer i samtida er ikkje lenger prioritet nummer ein. Og då fell du av komikken også.

Høyr Odd-Magnus Williamson i Drivkraft her:

– I eit litt sånn strevande og patetisk forsøk på å henge med i samtida, gjentek ein ting ein veit funkar i staden for å fornye seg. Sakte, men sikkert byrjar ein å miste grepet.

– Nå er ein på topp som komikar, sånn aldersmessig?

– 27-28-årsalderen er magisk. Omtrent som Herman Flesvig er nå. I den alderen har ein erfaringa som skal til for å klare å sjå arbeidet utanfrå. Ein har kunnskapen, er uredd og har ingenting å tape. Ein kan berre gønne på å ta store sjansar. Etter kvart vil frykta for å ta sjansar kome meir og meir.

Kompisen bad han om å halde kjeft

Då kontrakten med TVNorge blei avslutta tenkte Williamson at karrieren som komikar var over. 35-åringen, som hadde satsa alt på eit lodd i livet, følte ikkje han hadde noko å falle tilbake på. Ikkje ein gong studiekompetanse hadde han. Det blei starten på ei lita midtlivskrise.

Komikaren, som vanlegvis unner kollegaer og konkurrentar suksess, byrja å bli misunneleg.

– Eg beundrar verkeleg alle dei rundt meg i komikarbransjen og skodespelarbransjen som får det til. Men då byrja eg å kjenne på at eg misunna folk. Og eg skamma meg over det.

Det som måtte til for å få tankegangen hans til å snu var ein real reprimande frå ein kompis. Det sette han også på ein ide.

– Det som skjedde var at eg gjekk rundt og gnåla og sutra så mykje om dette her, at ein kompis bad meg om å halde kjeft. Han sa at det kunne vore mykje verre. Eg kunne blitt dumpa av dama og fått kreft. Då han sa det tenkte eg at det er jo ein jævla god filmide.

Dermed sette Odd-Magnus Williamson seg ned å skreiv manuset til som nå har blitt filmen «Ingenting å le av».

– Og utan at eg forstod det då, men som eg forstår nå, så skreiv eg meg ut av krisa. Eg sat og skreiv og gråt veldig mykje. Det var rett og slett ei slags tilarbeiding av sorga og midtlivskrisa. Dersom eg ikkje hadde behandla den, så kunne det blitt ei stor greie.

Vidare anbefalt lesing: