PÅ NORSK:
(Muitaleaddji: Kristina Utsi)
Dalle go nissonolbmos šaddá áigi riegádahtti máná, de dárbbaša son veahki. Ja dat guhte ovdalaš áiggiid lávii veahkehit leai erenoamáš olmmoš, su gohčodedje sealgeeadnin. Ja juohke báikkis leai dakkár, sus leai alla árvu ja leai dovddus oalle viidát. Olmmáivuomis, dás lahkosis, elii oktii muhton sealgeeadni. Ja nugo dás gulat eai lean dušše olbmot, geat dárbbašedje su veahki.
Sealgeeadni háldiid luhtte.
De ledje badjeolbmát doppe Olmmáivuovddis, Čorrogiettis atne siidda. Ja de lei beallešaddi nieida. De jávkkai dat nieida. Ja de ohce olbmot dan nieidda, muhto eai gávdnan gostege. Eaige diehtán gosa šattai.
De golai guhkes áigi. De leai dat badjesiida seamma sajis. De lea dat nisu dál das. De bođii okta amas niso sisa goahtái. De ánui:
– Buori beaivvi, láhčamis.
De dat vástidii, muhto ii dovdan. Ja dajai dan ahte:
– Daga dál nu bures, vuolgge su mielde oanehačča.
Ii siđa vuolgit, muhto de hástá:
– Vuolgge dál su mielde, ii dus galgga heahti, don beasat ruoktot fargga.
De vulggiiga, de manaiga veaháš gaska, de leai okta stuorra bovdna. De rahpasii uksa. De manaiga sisa. De lea doppe viessu. Ja de lea okta nuorra nisu mánnáváivvis. Ja okta nuorra dievdu lea doppe, ja boares boadnji. De dadjá dat nisu guhte vieččai:
– Bija dál gieđaid nieiddat nala.
De dat bijai. De riegádii mánná. De easka dovddai nieiddas mii dalle leai láhppon. De dadjá:
– Dat lea du nieida, guhte leai láhppon.
Gal sii oidnet din, vaikko dii ehpet oainne sin. De ráhkadii dasa seaŋgga ja attii borramuša dasa, go máná riegádahtii dat nuorra nisu.
– Muhto dutnje eat atte borrat, don galggat ruoktot vuolgit. Jus it ruoktot galggale vuolgit, de sii attálivčče dutnje biepmu, das go don it beasa ruoktot jus don borat mis.
Ja gilddii dasto:
– It don galgga moraštit nieidda.
De rahpasii uksa ja de lei fas dán eatnama nalde ja manai siidii.
