Minnekamp for Stian (17) samla inn hundretusenvis til kreftsaka

– Dei får ikkje att han Stian, men dei fekk laga ein skikkeleg fest, då, seier mamma Heidi Høydalsvik Hauge.

Den vesle tribunen på Blindheim stadion er heilt stappfull. På og inntil gjerda kring heile bana sit der ungar, gamle og vaksne. Langt fleire enn det til vanleg ville vore på ein G19-kamp der eine laget er eit hobbylag.

Mannen bak Blindheim IL sitt hobbylag er Stian Hauge. Han vart 17 år, og dagens kamp var ein fest for å minnast han som mista livet til kreften. Og ikkje minst samle pengar til dei som går gjennom det same som han gjorde.

– Dette var nett slik Stian hadde likt det. Ikkje noko minutts stille eller sørgeband eller noko slikt. Full musikk og fokus på venskap og glede, seier Hauge.

Ikkje noko sørgeband. Full guffe.

Kaptein Lukas Blindheim har ikkje på seg noko svart kapteinsband i dag. Garderoben, som no er so full at ikkje alle får sitje på benkane medan dei skiftar, er alt frå stille for den døde kameraten.

Laget sin eigen song blæs øyredøyvande ut frå ein stor høgtalar i hjørnet medan føter vert teipa og sveitte leggbeskyttarar henta fram.

Volumet vert skrudd endå meir opp då Sykkylven sine spelarar kjem til garderoben like ved sidan av.

Dei håpar sjølvsagt på siger, men dagens kamp går eigentleg ut på noko heilt anna enn poeng og tabellplassering.

Å finne att fotballgleda

Mamma Hauge fortel at sonen alltid har vore ein veldig god og dedikert fotballspelar, heilt til han vart sjuk. Då fekk han ei protese i eine kneet, og det vart vanskeleg å springe på bana sjølv.

– Men han la seg ikkje ned, seier Hauge.

Tenåringen fekk med seg kompisar som hadde spelt fotball tidlegare, men som av ulike grunnar hadde falle av. Ifølgje mora består laget i dag av dei som knapt har vore borti ein fotball før og dei som fann att fotballgleda og satsar for fullt.

– Han har fått gneisten attende for mange.

Ein av dei var Petter Velle, som no vert omtalt som stjernespiss av lagkameratane.

– Eg hadde slutta.

Han, som so mange andre i gjengen til Hauge, elskar fotball. Men krava vart rett og slett so høge at moroa ved å spele forsvann.

– Eg tykte ikkje det var artig lenger. Det vart for seriøst og for mykje, seier Velle.

Medan Hauge var innlagd på sjukehuset, sto han på og ringde rundt. Våren 2022 hadde han sett saman eit eige hobbylag, trass i at han sjølv ikkje kunne spele der.

– Plutseleg ein dag fekk han snakka med klubben og forskjellige folk, so fekk vi banetid og var i gang, seier Velle.

Sofa, PlayStation og pizza

Dagens kamp var både for å minnast Stian Hauge og for å halde den festen han hadde ynskja. I tillegg vart det samla inn pengar.

Då Hauge var til behandling på Radiumhospitalet, hadde dei eit eige område for ungdom, laga med pengar frå frivillige organisasjonar. TV, videospel og fulle kjøleskap for dei som ikkje kunne gå ut på fotballbana sjølv.

Då tenåringen kom heim att til Ålesund for behandling der, sakna han ein slik stad å vere.

– Målet var å kjøpe ein sofa, ein PlayStation og ein TV, men no har vi plutseleg litt meir å gå på, seier Hauge og ler litt.

Då kampen var over var det samla inn over 300.000 kroner, både frå donasjonar, pengar frå sparebank1 SMN og ein målbonus frå AaFK.

0–5, men likevel ikkje noko tap

Etter 90 slitne minuttar er det over. Heimelaget har, trass fleire hundre heiande tilskodarar og ein russebuss som spelte lagsongen på full guffe, tapt.

Sykkylven sitt G19-lag reiste heim med ein 5–0-siger og tre poeng, men Hobbylaget gjekk likevel smilande og klemmande ut på bana etter kampen.

– Stian ville at vi skulle ha fokus på å ha det bra då, og på det som er kjekt, seier Casper Digernes.

Minnekampen er over, og andre må for alvor ta over plassen i dressen på sidelinja.

– Det vert aldri det same utan Stian, då. Spesielt ikkje med hobbylaget då det var han sin ide. Han ville veldig gjerne at det skulle verte til noko og snakka om det lenge. Og so er det ikkje han som skal styre det lenger, då vert det aldri det same. Men vi skal gjere so godt vi kan, seier Kasper Aarset Pettersen.