Fylkesmannen i Møre og Romsdal har beredskapskonferanse i Molde. Der fortel politikar og bedriftsleiar Knut Flølo ope og ærleg om korleis han opplevde at Sonen Espen tok sitt eige liv - brått og uventa.
Knut Flølo var sjølv ordførar i Vestnes då sonen tok sitt eige liv.
Foto: Knut Flølo / NRK- Ein kan jo sette ord på det som sorg, smerte, sakn og fortviling, men ein må oppleve det for å føle korleis det er, seier Flølo.
Han fortel at tilbodet frå hjelpeapparatet i Vestnes var der.
- Men vi var ikkje i stand til å forstå kva behov vi hadde.
Meir enn fem hundre menneske tar livet sitt kvart år.
Magny Lande er fylkesleiar i organisasjonen LEVE
Foto: Øyvind Sandnes / NRK- Sjølvmord er den stille tsunamien, seier Magny Lande, fylkesleiar i organisasjonen LEVE.
Organisasjonen arbeider for openheit. Dei meiner det profesjonelle i hjelpeapparatet ofte er alt for tilbakehaldne ved sjølvmord.
- Mange pårørande får beskjed om å ta kontakt med hjelpeapparatet viss dei har behov. Men utfordringa er at folk ikkje greier å definere behovet. Etter ei slik oppleving er dei fleste så nedkjørte at ein ikkje greie å søke hjelp.
Dei etterlatne meiner at hjelpeapparatet må skjerpe seg. Det er stor variasjon frå kommune til kommune.
- Dei som er råka er ikkje i stand til å ta vare på seg sjølv og hjelpeapparatet må vere meir aktive, seier Knut Flølo.
- Hjelpeapparatet må banke på dørene til folk, seier Magny Lande.
Behov for støtte
- Dei aller aller fleste treng støtte frå sine nære med omsorg og som medmenneske og vise at dei bryr seg og gjerne vil komme, seier sjefpsykolog i Helse Nordmøre og Romsdal, Arvid Sollie.
Sollie peikar på at det offentlege har eit ansvar. Dette kan ikkje erstatte dei nære, men kan tilby andre former for hjelp.
- Presten kjem uansett. Han kan gi god støtte i sorga og gi trøst, men det må ofte andre inn for å bearbeide traume i etterkant av slike hendingar, seier Sollie.
Arvid Sollie påpeikar bhovet for offentleg støtte til pårørande etter eit sjølvmord.
