– Vi starta å grave i jorda og trudde ikkje våre eigne auge

Torstein Kollevåg, broren Svein Kyrre Kollevåg og kona til sistnemnde, Tonje Ihlen Møyner, fekk seg eit sjokk dei seint vil gløyme då dei fredag passerte ei øy sør for Åfjorden, heilt nord i Krakhellesundet i Solund.

Vart forbanna

Dei har hytte i området og var på båttur i det fine vêret då dei oppdaga ei bukt der det låg mykje søppel på stranda. Broren og kona hans var veldig klare på kva dei tre då måtte gjere.

– Vi måtte berre gå i land. Du treng ikkje vere spesielt miljøengasjert for å stoppe når du passerer ei bukt som dette. Vi måtte berre rett og slett hoppe i land. Vi vart så forbanna. Det var berre å kaste seg ned og starte og rydde, fortel Torstein Kollevåg til NRK.

• Les også: Selde garden og har brukt ein halv million på å rydda plast i havet

Knasa under føtene

Stranda var fylt opp av plast som hadde kome med sjøen. Ifølgje Kollevåg låg det tjukke lag med plast minst 30–40 meter innover land. Vel i land fann dei ein stor plastballje som dei berre brukte fem minuttar på å fylle. Denne fylte dei fleire gonger i løpet av ein halvtimes tid.

– Det var først og fremst eit forferdeleg syn. Det var eit trist syn. Vi såg jo all plasten på lang avstand, men då vi gjekk i land så var det heilt utruleg. Det låg tjukt. Vi kunne ikkje gå nokon stad utan at det knasa i plast under føtene, fortel Kollevåg.

(artikkelen held fram under videoen)

– Mest skremmande under jorda

Men ein ting var alle plasten oppå bakken. Mest skremmande synest han det var å sjå all plasten som jorda skjulte.

– Eg grov vel ein 20–30 centimeter ned i jorda, og det var berre lag på lag med plast. Det var ulike lag frå sikkert 30-40-50 år tilbake. Eg kom ikkje til botnar. Det låg sikkert 10–20 lag med plast nedover. Det vaks jo tre over plasten. Eg har aldri sett noko liknande før, seier Kollevåg.

– Moder jord låg der og blødde

Han seier oppdaginga gjorde sterkt inntrykk på alle tre.

– Eg skamma meg over kva vi gjer med jorda vår.

– Det var heilt grufullt. Eg følte at det var moder jord som låg der og blødde. Eg måtte berre hjelpe henne. Men vi kom ikkje djupt nok og fekk lækt alle såra. Det ligg masse igjen.

– Ingen stad for geiter

No lurer han på kva dei skal gjere med all plasten som ligg samla ved stranda. Men ein ting veit han i alle fall – mannen som til dagleg driv operagard med geiter i Kandalen i Gloppen:

– Eg tenkte før eg kom i land på øya at det hadde vore fantastisk å la geitene gå og beite der ute fritt heile sommaren, men etter at eg så all plasten var det sjølvsagt utelukka.