Iuel var nyleg tilbake på jobb og sprang sitt første løp etter fødselen. I comebacket skaka ho både andre og seg sjølv da ho var skremmande nære OL-kravet.
– Eg kjenner jo allereie at ein vil meir, og det tenker eg eigentleg er eit sunnheitsteikn, seier Iuel til NRK.
Men der andre mødrer drar heim klokka fire etter første dag tilbake på jobb, var Iuels første jobbtur til Kenya.
OPPTUR: Iuel smilte stort etter comebacket i Nairobi.
Foto: Vegard Tjørhom / NRKDa var det ikkje berre lett å dra frå sin litt over sju månader gamle son for første gong.
– Det blei nokre tårer
Og reaksjonen kom noko overraskande på.
– Det var veldig trist, faktisk. Eg har sett folk snakke om det tidlegare, at det var kjempetrist å dra frå barnet og så græt dei gjerne, og så tenkte eg «hæ, kan du ikkje berre kose deg med litt barnefri da?». Men det var veldig mykje tøffare enn eg faktisk hadde førestilt meg. Det blei nokre tårer der, det gjorde det, seier Iuel.
– Kva er det som gjer at det blir sånn?
– Eg veit ikkje om det er mammahjartet eller morsinstinktet eller kva det er som gjer det. Eg veit jo at han er i kjempegode hender heime hos far sin. Men eg veit ikkje om eg trur at han, ikkje kjem til å gløyme meg, men lurer på kor eg er og, ja ... Eg trur det er verst for meg, seier Iuel.
HOS PAPPA: Sonen Storm er hos pappa Aksel når Iuel er borte.
Foto: Erik Johansen / NTBMen med to foreldre som ikkje har vanlege jobbar og ein liten baby, blir det nødvendigvis nokre gonger dei må reise bort. For sjølv om Svindal er idrettspensjonist, har han langt frå eit A4-liv.
Derfor har dei måtta planlegge.
– Han har jo vore i toppidrettsgamet tidlegare, mykje lenger enn eg har. Så han veit jo kva beinharde prioriteringar dreier seg om, og korleis ein må legge opp ein konkurransesesong og sånne ting. Så vi har jo snakka om korleis vi skal legge opp sesongane, og korleis vi skal fordele oss med son vår, og kven som skal vere heime når og sånne ting, fortel Iuel, som mellom anna satsar mot OL og EM i sommar.
– Eg er ei bekymra sjel
Men om Svindal må trø til meir enn viss han hadde hatt ein vanleg jobb, er svaret delt.
– Både ja og nei. Eg kjenner jo at begge to ... Det er jo ingen av oss som har vanlege jobbar, så begge må gi og ta litt. Men eg kjenner eigentleg at vi har lagt ein god plan, og vi klarer å få det til å fungere veldig bra, seier Iuel.
Og ho har også lært ein ting eller to etter at ho blei mor.
NOKO Å TA MED HEIM: Iuel ser på suvenirar i Nairobi.
Foto: Vegard Tjørhom / NRK– Eg har lært at eg kanskje er litt meir ... Eg er ei bekymra sjel. At eg fort kan bekymre meg for ting som ikkje nødvendigvis er ein fare, eller er noko farleg. Eg må ofte gå bort og høyre om han pustar og ... det blir sånne ting, da. Morsinstinktet, det er der i alle fall, seier Iuel.
Trass i bekymringane blir det nokon stunder borte frå sonen denne sesongen. Og sjølv om ho har forsona seg med det, trur ho ikkje at det kjem til å bil ei vanesak.
– Eg trur aldri eg kjem å vende meg heilt til det. Det trur eg ikkje er sunt heller. Det trur eg ikkje er bra. Eg trur det er godt å kjenne på det saknet.
