Ein vindturbin her kan sikre straum til 50 øre/kWh. Men politikarar og naboar seier nei

Kva er verst: Dei høge straumprisane som er nå, eller å ha ein vindturbin i utsikta?

Straumprisane, meiner Kjell Frode Solheim.

Ein vindturbin, meiner dei fleste naboane hans.

– Vi har halde på med dette i 20 år. Vi lever i eit moderne samfunn og skal ha alle goda. Då må vi kanskje tole å sjå ein vindturbin, seier Kjell Frode Solheim.

Han bur på Friestad ved Brusand i Hå. Han er ikkje bonde sjølv, men leiger ut jorda si til andre bønder. I tillegg er han interessert i vindkraft. I 2004 søkte han og Solvind, eit selskap som jobbar for små vindkraftutbyggingar, om å få sette opp tre vindturbinar på garden til Solheim.

Ein positiv nabo

Dei fekk konsesjon. Resten er ei lang historie om brev til og frå departement, direktorat og kommune. Ny saksbehandling fordi dei ville sette opp berre ein vindturbin, ikkje tre. Politikarar som først sa ja, sidan nei. Naboar som ikkje vil ha vindturbin i det heile.

NRK har vore i kontakt med fleire av dei, men ingen vil seie noko.

Men ein av dei vil. Både ha vindmølle, og seie det.

Asbjørn Stokkeland er nabo med paret som har latt gulrøtene stå i jorda fordi det kostar for mykje å lagre dei over vinteren.

– Vi treng straumen. For å få ned prisane, må produksjonen opp. Om vi har ei vindmølle frå eller til, ser ikkje eg som eit problem, seier han.

Stokkeland er ein av dei største gulrotprodusentane i landet.

Gulrotbonden bur tre kilometer unna Solheim. Stokkeland er ein av fleire som vil kunne kjøpe straum til 50 øre per kWh, ein brøkdel av kva straumen kostar i denne delen av landet.

Solheim har gitt alle i nærleiken, også dei som er motstandarar, same tilbod: Straumen frå vindturbinen skal seljast til og brukast av dei som bur i området.

Solheim og Solvind trur ein vindturbin på garden til Solheim kan produsere 8,5 MWh. Med dagens straumpris har det ein verdi på 4,5 millionar kroner.

Vindturbinen dei vil sette opp, kjem til å rekke 110 meter opp i lufta viss det eine rotorbladet peiker rett opp.

– Vi treng mat

Frå garden med gulrøter ser Stokkeland vindturbinane på Matningsdal, eit vindkraftverk med langt fleire turbinar enn ein.

– Vi treng mat. Men når straumprisen er som den er, klarer ikkje bonden og næringslivet å få maten ut til forbrukaren. Eg tenker det er like viktig å bli mett som at det er fint å sjå rundt oss, seier han.

Solheim fortel om motstand både frå nabolag og politisk hald. Han seier det har kosta å stå for ei slik sak åleine, men er ikkje klar for å gje opp.

– I periodar har eg tenkt at dette var veldig dumt å starte med. Men når ein ser korleis situasjonen er i dag, blir eg berre meir overtydd om at dette er noko vi må fullføre, seier han.

Erik Thoring er dagleg leiar i Naturvernforbundet i Rogaland. Han seier forbundet har sagt eit prinsipielt nei til meir vindkraft på land, og heller vil satse på kraft som ikkje råkar natur eller landskap.

Sjølv om det «berre» er snakk om ein vindturbin.

– Viss det blir ein her og ein annan ein annan stad, opnar ein for at dette skal bli strategien. Då vil landskapet bli ganske endra. Vi må utnytte energien vi brukar i dag, og i tillegg satse på det som har minst mogleg støy og støv og er til skade for naboar, seier han.