Esel-babyen kan komme når som helst

Eselet Frøken Fryd går enda litt rolegare enn vanleg på tunet på Hakalegarden i Vanylven.

– No trur eg det nærmar seg veldig, seier Aina Moldskred Krakset som driv besøksgarden ilag med mann og barn. Ho kjenner at det kjem mjølk frå juret til eselet.

– Men vi har hatt lange ventetider før, der vi har gått og trippa og trutt at no kjem det eit lite esel. Men så har det tatt meir tid. Vi får sjå.

På marka går det og ei geit som snart skal få sitt vesle kje. Det å få nye dyr på garden er noko av det aller kjekkaste synest Marit Moldskred Krakset. Ho har god erfaring med å passe dyra på garden.

– Eg gleder meg veldig, seier ho. No vil dei gi Frøken Fryd ein litt rolegare plass å vere, slik at ho kan få konsentrere seg om det som skal skje.

Viktig at både dyr og folk kjenner seg trygge

Det er no blitt ni år sidan dei starta opp besøksgarden, og mykje har skjedd sidan det.

– Vi trudde vi skulle satse på avl av dyr med eksklusiv pels, men slik ha det ikkje blitt, seier Aina.

Ho seier det er små kattungar og dei vanlege dyra på ein gard som barna er mest opptatt av. Det at dyra går fritt er det aller viktigaste, seier ho. Dei har no seksten typar dyr på garden, og det kjem stadig nye til.

Seks år gamle Johannes Vattøy er ein av dei som er på besøk på garden. No har han fått sete på ei runde med hesten, og skal straks sete bak på lasteplanet til Gråtass-traktoren. .

– Men det aller kjekkaste er å gi mat til grisane, seier han.

Ein geitebukk med ganske store horn kjem ruslande forbi, ein annan kjem etter. Og litt lenger borte spring ein hane forbi nokon som leiker, han vil gjerne hoppe oppå ei høne for å lage små kyllingar. Det er akkurat slik gardskjerringa vil ha det.

– Eg føler meg trygg på at desse dyra ikkje vil skade noko, seier Aina. Mange av dei har vore her sidan dei blei fødde, og er vande med både folk og andre dyr.

Dyr som ikkje har eit godt lynne blir enten avliva eller flytta til ein meir egna plass, seier ho. Når dei no får eit nytt esel på garden, blir det tredje som Frøken Fryd bringar til gards.

– Vi er svært stolte av ho her, og veldig spente, seier Aina og klemmer ut enda litt meir mjølk frå jura til den vordane på tunet.