Martim (10) kjende seg åleine og utanfor – no blir han spådd ei uventa karriere

På ein skuleplass i Portugal ser den sjenerte guten klassekameratane spele fotball. Martim har ikkje moglegheita til å delta sjølv.

Ein medfødd ryggskade gjer at 10-åringen sit i rullestol og berre kan sjå på frå sidelinja.

Han kjenner seg utanfor.

– Det var ikkje noko bra. Eg følte at eg ikkje kunne gjere mykje. Då eg såg at dei andre gutane spelte fotball på skulen min, vart eg litt lei.

Flytta til Noreg

I Portugal er forholda vanskeleg for Martim. Fritidstilboda er få og tilrettelegginga nesten fråverande for ungguten. I tillegg treng han ein ryggoperasjon, som ikkje er mogleg å gjennomføre i heimlandet på kort sikt.

– Alt er veldig byråkratisk. Viss Martim trong noko, til dømes ein rullestol eller ein elektrisk rullestol, kva som helst, tok det lang tid, seier mora til Martim, Marisa, til NRK.

Ein dag bestemmer ho seg for å ta grep. I 2018 flyttar heile familien til Noreg med eitt mål for auge: Gi sonen eit betre liv.

Fire år seinare møter NRK Martim på guterommet i Lier, med ein kontroll i handa. Lenge trudde han TV-spel var det einaste han kunne konkurrere i.

Eit møte med ein fysioterapeut skulle raskt snu på den tankegangen.

– Då eg var i Portugal var fotball det einaste eg kunne tenkje på, eg trudde ikkje eg kunne gjere noko som var likt det. Så kom el-innebandy, seier 12-åringen og lyser opp.

– Eg vart sånn... Eg greier å gjere ein ting, fortel han entusiastisk.

– Talent

I ein gymsal i Bærum heiar mor engasjert, medan ho vitnar sonen elegant manøvrere seg gjennom banen. Ho trur han kan bli ein storspelar, viss han trenar nok.

– Det er ein vanskeleg situasjon å ha eit barn med avgrensingar, og når han finn noko som han kan, kunne det ikkje vore betre for oss. Det er fantastisk, det er veldig, veldig godt.

– Han er veldig flink, seier ho.

No har el-innebandy verkeleg vorte ein arena der Martim får skine. Mora sine lovord får støtte av trenar Jim Nymoen.

– Når vi såg han setje seg opp i ein kjelke og køyre, så tenkte vi at «her har vi eit talent».

Martim blir spådd ein lovande karriere, trass at han berre har spelt litt over eitt år. Hovudpersonen sjølv stortrivst med idretten i Noreg.

– Det hjelper meg å få meir venner og sjå personar som er i same situasjon som meg.