Kjærleikssorg motiverte Falk (46) til å setje ellevill rekord: – Emosjonelt

Resultatet er ny europarekord, og berre ei kvinne i verda har nokon gong sprunge lengre på eit døgn.

– Det er litt uverkeleg. Det er litt fjernt frå kvardagen her eg sit på Fagerborg skule mellom ein norsktime og eit møte, seier Therese Falk til NRK.

Brukar springing som terapi

Tysdag jogga ho både til og frå ungdomsskulen, og la inn enda fleire kilometer i banken.

På spørsmål om korleis ein kjem seg gjennom 24 timar med springing, fortel ho at ho brukar det som terapi. Det siste året har vore fullt av opp- og nedturar etter eit samlivsbrot.

– Folk seier eg spring frå problema mine, og at eg bør handtere det på ein annan måte. Det seier kanskje litt om meg, som spring så langt for å få bukt på dei, seier ho og held fram:

– Etter ni timar byrja eg å smile litt på ekte, for å då kjende eg på godfølelsen av å få løyst opp i alle desse tråe tankane som har vore det siste året.

– Det blei ein ganske heftig psykologtime på Bislett?

– Eg byrjar å bli ein meister i min eigen hjerne. Eg finn ikkje nødvendigvis svara, men det gjer meg i stand til å springe langt medan eg leitar etter dei. Det blei emosjonelt på slutten, då tenkte eg «shit, Therese. Så sterk du er», seier ho.

Vonde tær

Mellom slaga på Fagerborg ungdomsskule, har Falk dei siste åra spesialisert seg på ultraløp. Det er ei nemning på løp som er lengre enn maraton (42 kilometer) i distanse. I ultraløp-miljøet kallar dei 24-timar-løpet på Bislett for «årets lengste julebord».

– Korleis klarte du det her?

– Eg skulle gjerne ha sagt på vilje og smågodt. Det er nok mykje trass inne i biletet, seier Falk, som òg hadde utfordringar med akillesane før løpet.

– Målet mitt var å gå ut i ein fart eg tenkte kunne halde lenge. Det gjekk litt for fort etter planen. Smerta i akillesen vart ikkje noko verre etter 13 timar, sa då var det i grunnen berre å halde fram i same tempo.

Trass alderen er Falk sterk i trua på at ho ein dag kan ta verdsrekorden på øvinga. Ho kjenner seg ganske sikker på at ho sprang godt over 270 kilometer på det raude dekket, fordi ho sprang mykje «sikksakk» undervegs.

Ho meiner at alderen ikkje kjem til å stå i vegen for å gjere draumen ein realitet.

– Eg har spart denne kroppen i veldig mange år og gått mange år utan å trene noko som helst. Eg tenkjer at eg i kvart fall har ti år å slå av på den treningsalderen, så eg har mange år igjen av ultraløping, seier ho blidt.

Heilt forbausa

Vebjørn Rodal, som er NRK sin friidrettsekspert, fortel at det er vanleg å bruke treninga som terapi. Han gjer det sjølv.

– Å bruke trening som mental vask er ikkje uvanleg, spesielt på mosjonsnivå. Det er godt å ta ei treningsøkt når ein er frustrert, for å få tankane til å fly og setje ting i perspektiv. For min del, som mosjonist, er det ein fin ting for å gi mental balanse, seier han.

Friidrettseksperten er rett og slett mektig imponert over kva Therese Falk har fått til.

Han erkjenner at han har tidlegare tvila på ultraløp-sporten og lurt på kor gode utøvarane faktisk er, men dess meir han tenkjer på talet Falk nådde på 24 timar, blir han meir og meir sikker.

– Det byrjar å bli openbert for meg at hennar prestasjon nærmar seg noko som er heilt formidabelt. Banenivået byrjar å bli særdeles bra, og det er ekstra morosamt med bakgrunnen hennar, då ho ikkje har hatt toppidrett som bakgrunn, seier Rodal.

I helga var Falk best av alle som stilte, og det er ikkje første gong.

– Det er ein ganske rå prestasjon, nettopp fordi ho er så tett på gutane så mange gonger. Ho slår alle på fleire ultraløp, og er beste utøvar uavhengig av kjønn, seier Rodal.

– Kunne du sett føre deg å springe i 24 timar på Bislett stadion?

– No har eg heldigvis i vaksen alder andre hobbyar enn det, avsluttar Rodal og ler.