Meiner dette NRK-intervjuet var eit teikn på nedturen: – Brutal måte å lære på

På fellesstarten under sesongopninga på Sjusjøen for nøyaktig eitt år sidan vart Johannes Dale berre nummer 32. I ettertid har han komme fram til at det var nettopp før dette løpet han merka at noko var annleis.

– Eg hugsar eg sa til ein av dykk i NRK at eg var veldig lite nervøs på startstreken. Eg hugsar også at eg sa at eg ikkje veit om det er eit bra eller dårleg teikn. For meg kjendest det som eit godt teikn, fordi eg pleier å vere veldig, veldig nervøs, og det er eigentleg ubehageleg, fortel skiskyttaren framfor den nye sesongen.

Etter sølv på fellesstarten og bronse på 20 kilometer under VM i Pokljuka i februar, var han sjølvskriven på førre sesongs elitelandslag. Men heller ikkje i Östersund fekk han det til. Ein 26.-, 35.- og 40.-plass var hans første resultat, og Dale vart vraka til neste verdscup i Hochfilzen.

– I livet generelt kan det skje verre ting, men i eit toppidrettsliv er kanskje det verste som kan skje, seier han.

– Brutal måte

For med manglande verdscupresultat, glapp også OL-draumen. Og då årets landslag vart tekne ut, var 25-åringen vraka. Ikkje overraskande har det vorte litt tid til å evaluere, og med i han kom altså framkomstintervjuet med NRK på Natrudstilen.

– Då var eg veldig lite nervøs og sett i ettertid var det kanskje eit lite teikn på at ein kanskje ikkje var på tå hev, forklarer han, og held fram:

– Det blir på ein måte berre synsing. Idretten er litt frustrerande, for ein får ikkje noko solid svar med to strekar under svaret. Men litt av det eg har komme fram til er at eg vart litt for komfortabel i den situasjonen eg var. Ikkje at det var så sinnssjukt bra alt eg hadde gjort, men det var ganske bra.

Dale kjenner han spora litt av og tok med det ikkje dei stega han burde teke.

– Eg har nok lært masse av det, for så vidt. Det vart ein veldig brutal måte å lære på.

Han ler litt der han sit på samling i Oberhof – vel vitande om at det er ein ledig plass på verdscuplaget før jul fordi Sivert Bakken er ute.

Inspirert av skøytefenomenet

For no meiner han at «edgen» er tilbake. Han har jakta på dei ørsmå detaljane og ifølgje seg sjølv gjort kvar einaste ting på trening frykteleg ordentleg. I tillegg har han auka treningsmengda betydeleg.

– Eg har vel lege på 20–25 timar meir på ein månad på det meste, og det er ein ganske stor auke. Då har eg i alle fall kjent sjølv at eg har pusha litt, og det har eg, samtidig som det har halde seg innanfor rimeleg grunn grenser. Eg er veldig fornøgd med jobben eg har gjort i år, og det spørst om eg hadde klart å gjere ein så god jobb utan den lærepengen, innrømmer Dale.

Noko av det han har late seg inspirere av er skøytefenomenet Nils van der Poel, som avslørte dei enorme treningsmengdene sine då han la opp etter OL.

– Han har vorte ein gud hos mange i miljøet. Eg hugsar i fjor då eg fekk Covid på slutten av sesongen, så sleppte han det dokumentet, og då las eg gjennom det ganske nøye. Det er nok fleire som har følgt det programmet nøyare enn eg har gjort, men eg kjenner eg har adoptert ei semi-løysing til det, som eg har veldig tru på til skiskyting, seier Dale.

– Men akkurat det han har gjort, tør eg ikkje prøve, legg han flirande til.

– Ein indre flamme

Rekruttlandslagstrenar Anders Øverby har vore tett på Dale dei siste månadene. Han rosar eleven for arbeidet han har lagt ned.

– Motivasjonen hans har vore veldig sterk. Eg opplever han som ein fyr med mykje engasjement, med ei drivkraft i tinga han gjer. Han er dessutan ein omgjengeleg fyr som gir av seg sjølv. Så handlar det om å sortere energien og leggje han i rett retning, seier Øverby.

Trenaren har stor tru på at Dale kan ta skritta opp i det gjævaste selskapet igjen.

– Eg er fascinert av kor nysgjerrig han er, trass i merittane han har. Engasjementet hans for dei små detaljane har grodd litt i løpet av året, og han kan no sjå klipp av andre storløparar for å få nye idear, stadfestar Øverby.

Og for Fet-løparen er det berre éin ting som gjeld denne sesongen.

– Etter fjorårssesongen har eg følt at eg har fått eit veldig indre flamme, når eg klarte å slå meg til ro med at ting vart som det vart. Og den indre flammen klarer ikkje å roe seg ordentleg ned før eg har komme tilbake til der eg var for eit år sidan. Det må eg berre få til.