Det første som melder seg er stanken av søppel. Under skosolen fester det seg svart gjørme, like seig som sement.

Dette er eit slumområde som ein like gjerne kunne ha sett i Karachi eller Kairo.

Her har ingen straum eller innlagt vatn, og husa er for det meste enkle brakker. Barneflokkar leikar kring kvart hushjørne.

Her møter NRK Morten Brekke frå Sauda, som lenge har hjelpt bebuarane gjennom organisasjonen Romania Aid.

62-åringen er nyleg hjarteoperert, blind på det eine auget, og har også diabetes.

Likevel pratar han på inn og utpust medan han uforskamma lett tek seg fram opp ein åleglatt motbakke.

Han kjenner alle som bur i denne gata, og dei kjem ut for å helse på.

Alle har noko dei treng hjelp med. Har du litt pengar? Søstera mi treng ein operasjon.

Stova med over 40 menneske

Brekke kom til Romania for første gong for 23 år sidan, som representant for Røde Kors.

Medan den no avdøde sambygdingen Bjørn Gjerde arbeidde med å få skikk på den rumenske ambulansetenesta, byrja Brekke å stille spørsmål om kvifor det var så mange som budde i ekstrem fattigdom.

Brekke tek oss fram til ei kummerleg stove som kviler på ei skråning, og introduserer oss for menneska som bur der inne.

– Dette er ein veldig spesiell familie for meg. Det var ein av dei første familiane vi prøvde å hjelpe. Huset er i veldig dårleg forfatning, og mor i huset har født totalt 17 barn.

Familien er råka av ei lang rekke tragediar, noko som ikkje er uvanleg blant dei fattige her, fortel Brekke.

– Den første mannen til Jolanda fekk kreft og kom på sjukehus. Han såg veldig mørkt på det og kasta seg ut av vindauget frå øvste etasje og døydde.

Den fattige enka sat igjen med 6–8 born. Ho fann seg ein ny mann og fekk 6–8 born med han også, men også han tok livet sitt. Så gifta ho seg med sonen til sin første mann og fekk 2–3 born med han også.

– No har desse borna også fått rundt 6–8 born sjølv, så i dette huset søv det no over 40 menneske, fortel Brekke.

Dette viser kor vanskeleg det er for rom å bryte fattigdomsspiralen.

Brekke og mange gode hjelparar i Sauda heime i Noreg har i over 20 år prøvd å hjelpe familien, og forklart at dei ikkje må få fleire born enn det dei klarar å handtere.

Enno har han ikkje gitt opp håpet om at dei skal få det betre.

– No arbeider vi med å overtyde barnebarna om at dei må satse på utdanning og ikkje få for mange ungar.

Rosmarinskulen og dagsenteret

Eit av dei første prosjekta Brekke sette i gang for 23 år sidan var ein skule for rom.

Brekke saumfór ein fattig bydel og fann ut at berre 2 av om lag 120 born gjekk på skule. Ein provisorisk skule blei starta med norske donasjonar.

Frå ein ganske beskjeden start er dette no ei suksesshistorie. Kommunen har teke over drifta og der går no 108 elevar som får dusja seg og skulelunsj.

– Det er veldig kjekt å sjå at ei av dei første jentene vi fekk inn på skulen, sjølv er lærar i dag. Det er løna mi, fortel Brekke.

Brekke og Romania Aid driv også eit dagsenter i sentrum av Targu Mures. Her kan alle fattige kome innom for å få hjelp.

Men det er flest småbarnsmødrer. Rom får ofte barn tidleg, og ei utfordring med unge mødrer er at dei ikkje produserer nok mjølk.

Dei treng morsmjølkerstatning, men det er dyrt. Mykje av pengane som blir samla inn i Sauda går derfor til å kjøpe morsmjølkerstatning for unge mødrer.

Eit anna stort problem er at mange rom ikkje blir registrerte fordi dei ikkje blir fødde på sjukehus, men heime. Dagsenteret har difor byrja hjelpe rom med å få identitetspapir.

Dette er relativt enkelt om barnet er nyfødd. Da kan ein finne foreldra og sende søknad. Er det eldre personar er oppgåva nesten umogleg.

Uansett kostar det pengar å sende brev og søknadar. Mange er analfabetar og er ikkje i stand til å navigere eit komplisert byråkrati på eigen hand.

Behovet er også så stort at dei ikkje har sjanse til å hjelpe andre. Resultatet er at mange rom ikkje har tilgang på heilt ordinære velferdstenester.

Her kan du lese meir om fire menneske Brekke har hjelpt:

– Eg har inga utdanning, men er stor i kjeften

Etter at Romania blei EU medlem i 2007, forlét dei fleste tradisjonelle u-hjelpsorganisasjonar Romania. No var det EU-systemet sjølv som skulle modernisere landet.

Men framleis eksisterer der mange mindre initiativ som Romania aid. Rett og slett fordi behovet framleis er der.

I Sauda er det mange som ynskjer å hjelpe dei fattige i Romania.

Det som i utgangspunktet er ein liten hjelpeorganisasjon støtta av eit mellomstort lokalsamfunn i Noreg, har sett spor etter seg i Targu Mures og i hovudstaden Bucuresti.

Tallause trailerlass med barneklede, briller, bleier, medisinar og morsmjølkerstatning. Eit dagsenter og eit herberge for heimlause.

Morten Brekke protesterer når eg spør om han er ein god samaritan.

– Ikkje spør meg om slikt, seier han litt brydd.

Brekke fortel at han tykkjer det er ei stor glede å hjelpe når han sjølv har vore så heldig i livet.

– Eg har inga utdanning, men er stor i kjeften og flink til å telje pengar. Da er det godt å gje noko tilbake, fortel Brekke og ler.

Han har ikkje rekna på det, men trur han har brukt fleire hundre tusen av eiga lomme. Over 70 turar har det blitt til Romania som han reknar som sitt andre heimland.

Det er ein lang veg å gå før dei aller fattigaste i Romania vil vere i stand til å stå på eigne bein.

Med lokalsamfunnet heime i ryggen ynskjer Brekke halde fram med å hjelpe her så lenge helsa held.