Kven skal passe på tyskarane no?

Kanskje hotelleigaren var ein av dei døde? Eg hadde følgt google maps til døra. Eg burde kanskje ha skjønt det der eg køyrde slalåm mellom samanrasa gangbruer og heimar.

Det er alltid krevjande å forstå omfanget av slike naturkatastrofar som råka Rheinland Pfalz i Tyskland. Relativt små elvar hadde skapt eit ragnarok midt på svarte natta. Folk hadde drukna i sengene sine i den idylliske landsbyen Bad Neuenahr.

Og det var der eg hadde bestilt eit hotellrom for å vere i posisjon for å levere rapportar om redningsarbeidet.

Hotellet hadde til og med teke førehandsbetaling, slik er det jo i denne verda vi lever med aukande automatisering. Men vel framme var straumen gått i heile nabolaget og inngangsdøra fylt av gjørme.

Eg snakka med ein nabo som gjorde det vesle han kunne for å rydde rundt den raserte heimen sin. Han fortalde at minst tre som budde i gata der var døde.

Då flaumen kom til Tyskland

Flaumkatastrofen kom midt i den viktigaste valkampen i Tyskland på snart to tiår. Tre kandidatar kjempar om å ta over som forbundskanslar etter Angela Merkel. Før sommaren var det Dei grøne sin kandidat Annalena Baerbock som var den store favoritten.

Mange ungdommar i Tyskland er urolege for klimaendringane, og det er ikkje lenge sidan Greta Thunberg stod på kontoret til Merkel og kravde handling. Den mektige bilindustrien har gått frå dieselskandalar til å satse på elbil, og i utkanten av Berlin bygger Elon Musk ein gigantisk Tesla-fabrikk.

Men Baerbock var allereie før flaumen på sett og vis avskilta. Skulda for plagiat og juks med godtgjeringar.

So alt låg til rette for at Merkels kandidat no kunne vise kva som budde i han. Som regjeringssjef i ein av dei råka delstatane, Nordrhein-Westfalen, reiste Armin Laschet og Merkel rundt for å trøyste knuste lokalsamfunn.

I staden vart han fanga opp av TV-kamera der han stod og smilte og lo bak president Frank-Walter Steinmeier. Støvlar hadde han heller ikkje på seg der han gjekk rundt i gjørma.

• LES: Då flaumen kom heim

Frå ferieparadis til helvete

I sommar byrja det endeleg å bli nok vaksinar til alle i Berlin. Desse karakteristiske gule vaksinehefta har blitt utselt på dei fleste apotek og tyskarane kunne endeleg flokke til strendene langs Middelhavet.

Vi veit det jo eigentleg. At det å blande barnefamiliar frå heile Europa på tettpakka all-inclusive hotell er den perfekte måten å spreie virus på.

Midt i ferie-overmotet vart Mallorca mørkeraudt som frampeik på korleis dette ville ende.

No er dei tyske turistane vel heime og smitten stig. Takka vere vaksine fyllast ikkje sjukehusa opp like fort som før, så politikarane slepp å bruke valkampen på å snakke om nedstenging og restriksjonar.

Obligatorisk vaksinering slik vi har sett i Italia, Hellas og Frankrike er også ei ikkje-sak.

I staden fyllast Berlin med kjærastepar på helgetur og guida turistar på Segway. Denne veka var eg på Kino i Berlin for første gang sidan 2019, og i helga kanskje eg skal prøve å gå på ein konsert?

Det følast som om tida har stått stille og at nokon plutseleg har trykt på play-knappen.

Midt i alt dette skal altså tyskarane velje arvtakaren til landsmoderen Merkel. Kva meir er det som kan gå gale?

«Der Untergang» i Kabul

Kabuls fall treff ein vond nerve i Tyskland.

«Das schreckliche finale» kalla magasinet Der Spiegel det. Mange berlinarar hugsar framleis det å vekse opp i ein utbomba by, og foreldre som måtte leve med nederlag og skam.

Angela Merkel kalla det eit bittert endelykt. – Det verkar som alt var forgjeves, sa ho under ein pressekonferanse 16. august.

Ved Ramstein-flybasen hadde det amerikanske flyvåpenet sett opp fleire hundre telt på rullebana for å huse afghanske evakuerte som skulle vidare til USA.

I lokalsamfunnet rundt var det mange som ville hjelpe med bleier og tåteflasker til dei minste.

Men kva skjer med denne godviljen? Skulle afghanarane bli verande i Tyskland, sa ein lokal mann til meg spørjande.

Innvandring er eit betent tema i Tyskland. Dei etablerte partia fryktar at ein ny flyktningstraum kan bli ein gåvepakke for dei høgreradikale i innspurten av valkampen.

«Der Scholzinator»

Kanskje er det difor sosialdemokratane sin kanslarkandidat har blitt så populær? SPD har i regjering med Merkel sakte men sikkert tapt terreng.

Så plutseleg: Ut av det blå leder SPD med fem prosentpoeng på Merkels kristendemokratar.

Scholz blir kalla kjedeleg og robotaktig. Til det har han lakonisk svart at han stiller til val som forbundskanslar, ikkje sirkusdirektør.

For Scholz har skjønt at stabilitet og kontinuitet kanskje det viktigaste prinsippet i tysk politikk. Og i ei tid med omveltingar er det nok mange som lengtar etter det trygge uansett kor fargelaust og kjedeleg det måtte vere.