Fekk dårleg samvit av stikket til lagkameratane: – Ekkelt å vere den som trenar minst

– Eg tykkjer nesten alltid det har vore litt ekkelt å vere den som har trena minst, for ein får høyre det frå alle kantar, eigentleg. Stikk frå lagkameratar, som ikkje er vondt meinte. Men når ein heile tida får eit stikk frå media og folk som følgjer med, så gjer det noko med deg, seier Finn-Hågen Krogh i NRK-podkasten Sporten.

– Og i år har det kanskje bikka litt over, og det kan vere litt på grunn av det presset ein kjenner på, erkjenner han.

Trenar soleklart minst

Finn-Hågen Krogh er ein vaskeekte norsk langrennshelt. I 2015 gjorde han grovjobben då Petter Northug sikra norsk VM-gull i lagsprint på svensk jord i Falun.

To år seinare var han ankermann for Noreg i stafetten under VM i Lahti, då han på uforgløymeleg vis heldt unna for den russiske ankermannen Sergej Ustjugov.

Men nyleg mista 30-åring frå Tverrelvdalen i Alta plassen på elitelandslaget etter åtte år. Det skjedde etter ein skuffande sesong. Trass i 28 pallplassar og åtte sigrar i verdscupen, har Krogh hatt nokre dårlege sesongar innimellom.

Det forklarer han med at han rett og slett ikkje toler like mykje trening som mange andre. Derfor har det enkelte gonger bikka over.

– Det er ein veldig liten nyanse på om eg trenar for mykje eller om eg trenar passeleg. Eg ligg stort sett på 700 til 750 timar i året, og det er ganske soleklart minst på landslaget. Det er det eg har trena sjølv i dei åra eg har vore heilt på topp og gått mine beste skirenn, forklarer han.

– Får dårleg samvit

Så har det altså til tider vore vanskeleg å akseptere at det riktige for han er å trene såpass lite, når mange av lagkameratane trenar meir.

– Andre kan trene 800 eller 1000 timar, det har ikkje noko å seie, dei er like pigge uansett. Men viss eg aukar berre med nokre få timar i året, så bikkar det over. Det er litt den kjensla eg har sete med i år, seier han.

Derfor har Finn-Hågen Krogh av og til lege på sofaen medan lagkameratane har vore ute og trena. Då har det òg komme nokre kommentarar.

– Då får ein dårleg samvit, sjølv om det ikkje er vondt meint frå nokon si side. Og då kan det vere at eg ligg og grublar litt på det. Og kanskje neste dag eller neste samling, så blir eg med på den økta likevel, sjølv om det berre gjer meg til ein dårlegare utøvar. Det er litt vanskeleg å balansere, erkjenner han.

Overraska lagkamerat

Før sa Krogh at han berre smilte av dette. No innrømmer han altså at han har late seg prege av dei uskuldige noteringane.

– Det har nesten berre vorte verre når ein blir eldre. Når ein er ung, har ein sjeldan dårleg samvit. Medan når ein blir eldre, så tenkjer ein jo litt større på ting, at ein slit litt med samvit viss ein føler ein gjer lite i forhold til andre, seier Krogh i podkasten.

Pål Golberg, som har vore lagkamerat med Krogh i mange år, er litt overraska over det som kjem fram i podkasten.

– Det kom litt bardust på, for det er aldri noko han har teke opp internt på laget. Eg har alltid følt at Finn-Hågen har hatt ein sterk filosofi som han har trudd på, og ikkje blitt påverka så mykje av andre, seier Goberg til NRK.

Han ser ikkje bort frå at det har vore kommentert at Krogh har trena mindre enn resten, sjølv om han ikkje hugsar konkrete episodar. Og han forstår at det kan ha blitt meir grubling dei siste åra.

– Det er gjerne sånn når ein blir meir og meir vaksen, så tenkjer ein meir. Så lenge han var i dytten, var det ein styrke å trene litt mindre litt andre. Når det ikkje går så bra som ein håpar, har det kanskje heller vorte ei belastning, seier Golberg

– Det var éin veg til suksess

Finn-Hågen Krogh skuldar altså ingen lagkameratar for å ha sagt noko upassande, men meiner det i den norske treningsfilosofien tidlegare var for lite fokus på å tilpasse treningsmengda til kvar enkelt utøvar.

– Ein burde nesten ha forska litt på det, for det har vore tradisjon i Noreg at ein skal trene veldig mykje og hardt. Det var éin veg til suksess, og det var å trene mykje, medan ein no har byrja å sjå litt meir på at folk må få trene det dei treng, seier Krogh.

Tidlegare landslagssjef Vidar Løfshus skjønner godt kva Krogh siktar til.

– Alle vi som var rundt han ønskt at Finn-Hågen skulle trene meir. Vi visste kva han gjorde og trudde han kunne bli betre ved å trene meir. Men det passa berre ikkje for han, erkjenner Løfshus, som likevel trur at det generelt trengst mellom 800 og 1000 treningstimar i året for å vere stabil blant dei aller beste i verda i langrenn.