«So What» er det første sporet på Miles Davis' legendariske album «Kind of Blue», som vart spelt inn i mars og april 1959 og kom ut i august same året.
Albumet har selt millionar på verdsbasis og er truleg det mestseljande jazzalbumet nokon gong – mange meiner også det beste. Miles Davis' band bestod av eit stjernelag med innovatørar:
– Låta vart spelt av musikarar som på kvar sin måte revolusjonerte jazzen, seier NRKs jazznestor Erling Wicklund.
– Dei leverer alle utruleg flotte og sterke meldingar på denne innspelinga. Miles Davis' trompetsolo er tenksam og innåtvend, John Coltrane spelar eksplosivt og søkjande, Cannonball Adderley er veldig sprudlande og groovy, og i tillegg hadde dei sjølvaste Bill Evans ved pianoet.
Høyr låten her:
Miles Davis i Oslo i 1987. (Foto: Eystein Hanssen, NTB scanpix)
– Dei andre svarar: «So What?»
Erling Wicklund er begeistra over at P2-lyttarane og NRK.no sine lesarar har stemt fram ein av dei verkelege klassikarane i jazzhistoria:
– Slitestyrken til denne låten er eit prov både på kor store desse jazzmusikarane er, og på lyttarane sin kompromisslause musikalitet. Eg må berre gratulere publikum med eit godt val!
Kåringa av tidenes jazzlåt vart lansert utan sterke føringar på kva ein jazzlåt er, og både komposisjonar, heile album og ikkje minst innspelingar vart nominert. I finalerunden stemte publikum mellom konkrete innspelingar av låtane.
Wicklund poengterer at «So What» i tillegg til å ha ei fantastisk originalinnspeling også er ein svært original komposisjon, mellom anna i måten melodien blir presentert på:
– Det er jo ein melodi der, men den er kamuflert i kontrabassen – den presenterer temaet, før dei andre svarar: «So What?»
Eit av jazzens viktigaste år
Vinnarlåten «So What» har noko til felles med «Take Five» på andreplass: Begge er spelt inn i 1959 – førstnemnde på vårparten og den andre om sommaren.
– 1959 var det store jazzhistoriske vendepunktet, då jazzen frigjorde seg frå standardlåtane og skapte sitt eige unike repertoar, seier Erling Wicklund.
Det var saksofonisten Paul Desmond som skreiv «Take Five» for Dave Brubeck Quartet, inspirert av dei skeive taktartane dei hadde møtt på turné i Aust-Europa.
– Låten markerte eit endeleg farvel til at jazzen måtte gå i 4/4-takt. Det var ein liten revolusjon med ein jazzlåt i 5/4-takt.
Same året vart også ein annan sentral jazzklassikar spelt inn, nemleg «Giant Steps» av ein av saksofonistane på «So What», John Coltrane. Låten vart nominert av Knut Borge, men nådde ikkje finalen. Du finn fleire nominasjonar og gode jazztips i dei tidlegare sakene om kåringa:
Les:
Les:
Les:
Vann med 31 % av stemmene
NRK lanserte kåringa av tidenes jazzlåt 10. mars, og av 80 nominerte låtar kom dei seks med flest nominasjonar til finalen. Avstemminga var open frå 7. til 17. april, og då stemmene vart talt opp, låg Miles Davis med sitt stjernelag frå 1959 på topp.
«So What» fekk 31 prosent av stemmene som kom inn, medan Dave Brubeck Quartets «Take Five» kom på andreplass med 28 % – om lag 40 stemmer skilde dei to låtane. Thelonius Monks «'Round Midnight» versjon kom på tredjeplass med 16 %.
Heile resultatlista for finalen:
