- Eg har teke meg litt av denne hjorten. Eg pratar med den kvar einaste dag, ler Tor Otto Kjelsnes.
Han bur i Brandsøya ved Florø, og har dei siste tre-fire åra hatt nærgåande hjort i sin eigen hage i skogkanten, skriv Firdaposten.
No har den eine blitt så tam, at den tek imot mat både frå handa og munnen til Kjelsnes.
- LES OGSÅ:
Vil ha noko godt frå matfar
Det heile byrja for fire år sidan, då to hjortar med merke nummer 33 og 39 frå viltnemnda dukka opp i hagen. Om sommaren forsvann dei til skogs, men om vinteren dukka dei stadig opp igjen.
- Ein dag eg stod og monterte ei varmepumpe, hadde eg ikkje tid til å prate med dei, seier Kjelsnes til NRK.
- Då reagerte den eine med å slå med framføtene for å varsle om at dei var der - dei ville ha noko godt, humrar han.
- LES OGSÅ:
Jegerar skaut den eine hjorten
No er ikkje «39» lenger fast innslag i hagen, etter at jegerar i skogkanten fann det for godt å skyte han - like ved hagen til Kjelsnes.
- Då ropte eg til dei: «skyt de husdyr?». Eg håpa at kjøtet ikkje smakte godt, og det gjorde det visst heller ikkje - hjorten var nok sjuk, seier han.
(Artikkelen held fram under biletet)
KJEM KVAR DAG: - Eg pratar med hjorten kvar einaste dag, seier Tor Otto Kjelsnes.
Foto: Skjermdump frå Youtube.comKallar berre hjorten for «33»
No er berre «33» igjen, men hjorten har blitt desto tammare overfor matfar. Likevel er det ikkje aktuelt å gje dyret eit meir personleg namn.
- LES OGSÅ:
- Nei, 33 er blitt eit namn no, seier Åshild Kjelsnes.
- Vi reiser mykje i jobben, og kan ikkje ha hund. Men vi har på sett og vis kjæledyr likevel, ler ho.
Sjå videoklipp frå yotube.com: