Med dei 256,6 kilometrane frå Compiègne til Roubaix, og 54,5 kilometer på tidvis dårleg lagd brustein, er Paris-Roubaix det kanskje mest unike rittet for proffsyklistane og har fått kallenamnet «Helvete i Nord».
Søndag vann Mathieu van der Poel utgåva til herrane, i det som var den raskaste utgåva i historia med ein snittfart på 46,84 kilometer i timen.
22 minutt og 44 sekund bak Van der Poel kom Cameron Wurf i mål, til ein 128.-plass. Australiaren sykla rittet som hjelperyttar for Ineos Grenadiers-laget og kom mellom anna over målstreken i same gruppe som Edvald Boasson-Hagen.
Etter å ha køyrt over grensa til Belgia, var Wurf likevel ikkje ferdig med dagens aktivitetar og gav seg ut på ein halvmaraton. Den sprang han på éin time, 26 minutt og 55 sekund.
– Det er jo imponerande å gjere det. Det var ikkje i mine tankar å gå ut for å springe etter det løpet, men kvar sin smak, seier Boasson-Hagen.
Både i kommentarfeltet på Strava og under Instagram-innlegget til Ineos Grenadiers har det komme ei rekkje reaksjonar på Wurfs dobbel. Team Jayco Alula-ryttar Lukas Pöstlberger var blant dei som ikkje fullførte rittet. På Instagram skriv han:
– Det er berre eitt spørsmål: Kvifor?
BERYKTA: Det er få stader i sykkelsporten som er like berykta som Arenbergskogen. Her er ryttarane i aksjon under rittet søndag.
Foto: ANNE-CHRISTINE POUJOULAT / AFP– Vanskelegaste var å knyte på seg skoa
Wurf starta idrettskarrieren sin som roar og var med i OL i 2004. Deretter gjekk det vidare til sykling, der han var aktiv på proffnivå frå 2008 til 2014. Etter nokre år der han satsa primært på triatlon, har han kombinert triatlon-satsing og proffsykling sidan 2020.
39-åringen har sjølv svart i kommentarfeltet på Instagram.
– Eg skulle ønske eg hadde eit svar til deg, skriv han som eit svar på Pöstlbergers kommentar.
– Med ristinga frå brusteinen var den vanskelegaste delen av løpeturen å knyte på seg skoa, skriv Wurf i ein eigen kommentar.
På sin eigen Instagram-konto forklarer Wurf det utradisjonelle valet slik:
– Dagen baud på ei flott moglegheit eg kunne ta nytte av for å springe med verkeleg tunge bein, medan eg førebur meg mot min neste Ironman, skriv han.
IRONMAN: Wurf kunne juble for Ironman-siger i København i 2021.
Foto: KELD NAVNTOFT / AFPFjorårsvinnaren i Norseman, Jon Sæverås Breivold, seier til NRK at han vurderte noko liknande etter å ha køyrt det norske sykkelrittet Lillehammer GP i fjor, men at han då droppa det.
– Det er ei tøff overgangsøkt. Det er vel ikkje heilt etter boka, men han er ikkje kjend for å gjere ting heilt etter boka heller, seier han.
– Det er jo galskap. Det er det ingen tvil om. Samtidig skjønner eg han godt, i og med at han trenar mot Ironman. Då må han nytte seg av dei moglegheitene som finst, seier Breivold.
Kristoff: – Totaltida kunne kanskje vore jamn
I Ineos hadde Wurf Gabriel Rasch som sportsdirektør i tre sesongar. Nordmannen jobbar no for det norske profflaget Uno-X.
– Det er vilt å gjere det etter Roubaix, men det er ikkje første gong, seier Rasch, og viser til at Wurf har gjort liknande etter andre éindagsritt tidlegare.
Han omtaler Wurf som ein energisk og utettervend fyr, men seier at det «aldri har falle meg inn og gjere det etter eit slikt ritt». Særleg aktuelt var det heller ikkje for Alexander Kristoff, som vart best av dei norske ryttarane i Paris-Roubaix med ein 15.-plass.
– Eg hadde nok ikkje hatt det i beina, han tok det jo med ro på Roubaix då og kom 22 minutt bak ... Eg hadde jo klart å springe, men eg hadde nok fått ei dårlegare tid enn han. Men totaltida kunne kanskje vore jamt, seier han humrande.
Kristoff sjølv kom til Roubaix med blodige sår i handflata. Han sa til TV 2 at han sleit med å halde i styret over det siste brusteinspartiet.
– Det freista kanskje ikkje så mykje med ein halvmaraton søndag kveld?
– Nei, det freista ikkje, svarer Kristoff.
