Mowinckel braut 26 år gammal forbanning: – Dette har kosta

Mowinckel klarte ikkje å halde att tårene då sigeren var eit faktum.

– Fy søren, dette har kosta. Det er så mykje kjensler no, seier ho til NRK.

Ho tenkjer på den lange skadehistorikken ho har vore gjennom.

– Denne tida her har vore vanskeleg. Det har vore drit, men eg har tatt steg for steg, og skunda meg langsamt. Det er utruleg deileg når ein får betaling for det. Eg er vanvitig glad og stolt, seier Mowinckel vidare.

Det er 26 år sidan sist ei norsk kvinne vann eit verdscuprenn i super-G, og Mowinckel blei den tredje kvinna til å klare det.

– Det seier litt om kva Ragnhild har gjort her i dag, seier Kjetil André Aamodt.

– Det er gåsehud over heile linja, seier Viaplay sin ekspert Marius Arnesen.

Ekstrem motivasjon

Mowinckel har hatt to korsbandskadar på rappen, men kjempa seg tilbake.

Ho gjekk ut med startnummer tre, og med både ei sterk tid og endeleg litt marginar på si side – stod resultatet heile vegen inn.

– Korleis klarte du det?

– Det har vore ein kamp. Eg har gått gjennom ting som eg forhåpentleg ikkje treng å oppleve igjen. Men mykje av dei skadane har gjort at eg har blitt sterkare på den ande sida. Spesielt i hovudet. No håpar eg at eg har kome for å bli igjen, seier Mowinckel vidare.

Sigeren gir ho ein ekstrem motivasjon vidare.

– Er det ein sjanse for fire år til, spør Viaplay sin ekspert.

– Ein skal ikkje ta dårlege eller gode avgjerder når ein er veldig emosjonelt påverka, men eg skal halde fram. Uansett kva som kjem no, så er det freistande å halde fram i dette drivet. Eg har ikkje verdas største merittliste med sigrar, så eg håpar at dette kan bli starten på det, seier ho.

Kjetil André Aamodt kan ikkje gjere anna enn å hylle prestasjonen.

– Det har berre vore elleve sigrar for dei norske kvinnene gjennom historia. Og etter to korsbandskadar som kom på rappen etter kvarandre, og så hamne på toppen igjen – det er ein veldig sterk prestasjon. Det er mykje jobb som ligg bak, seier han.

Han er ikkje i tvil om at sigeren gir ei ekstra gulrot i arbeidet vidare.

– For Ragnhild sin del, å få ein siger her gir ein veldig motivasjon inn mot neste sesong, seier han.

Takkar for tidleg startnummer

Mowinckel starta allereie som nummer tre ut av løypa, og akkurat det startnummeret var den norske kvinna særs glad for å få.

– For hovudet mitt var eg veldig glad for at eg var tidleg ute, og kunne sleppe å måtte sjå på alle andre og tenkje at det er vanskelegare enn det er. Eg skjønte at eg kunne tene på å vere tidleg ute, seier ho.

Favoritt etter favoritt hamna bak.

Då Mikaela Shiffrin sette utfor med startnummer elleve, var spenninga ekstremt stor. Berre fem hundredelar skilde dei to, og denne gongen var marginane på Mowinckel si side.

– Korleis var det å vente på Shiffrin?

– Det var nervepirrande, men ekstremt deileg å sjå at denne gongen var det endeleg min tur.

Vanskeleg sesong

Shiffrin vann verdscupen samanlagt, til trass for ein berg-og-dalbane-sesong. I OL skuffa ho stort.

– Det har vore nokre høgdepunkt denne sesongen, men òg nokre skikkeleg vanskelege augeblikk. Dette er den mest forvirrande sesongen eg har hatt, seier Shiffrin og held fram:

– Eg klarer å prestere greitt i fartsdisiplinane, men eg vil ikkje seie at eg hadde rett mentalitet eller energi for å klare å vinne. Eg kan ikkje forstå at det enda på denne måten, seier Shiffrin.

Mowinckel har ikkje anna enn respekt for den meritterte utøvaren.

– Det er så vanvitig det ho får til. Ho fortener det, som har vore under eit umenneskeleg press, seier ho.

Laurdag er det finale i storslalåm, og det blir siste renn for Mowinckel denne sesongen.