– Frå eg vart liggjande der til eg kom på sjukehuset, hugsar eg eigentleg ikkje så mykje. Bortsett frå at det gjorde frykteleg vondt. Det var intenst, ikkje noko hyggjeleg, fortel friidrettsutøvar Andrea Rooth til NRK.
Hekkeløparen drømmar om å delta i EM og OL for Noreg til sommaren, men før jul pådrog ho seg ein stygg skade. Resultatet vart tre små brot i foten og eit avrive leddband.
Skaden oppstod då Rooth landa forkjært under ei lengdeøkt. Smertene var intense og hyla høglydte. I kaoset skjønte pappa og trenar Vegard Rooth alvoret, og her var det berre éin ting som gjaldt: Å få dottera til sjukehus.
Det var berre eit problem.
– Paradokset var at dei ikkje hadde ambulansar i Bærum fordi det var så mange vorspiel til julebord. Det enda med at me bar deg ut på ei båre og fekk deg inn i bilen min, minnest han.
FOKUSERT: Andrea Rooth er skadd, men gir ikkje opp. No er ho i gang med opptreninga.
Foto: Petter Larsson / NRKEtter å ha rådført seg med Olympiatoppen og varsla 113, bar det av stad til Aker sjukehus.
– Den køyreturen dit var ikkje noko morosam. Det var fælt å høyra kor vondt ho hadde det, samtidig som eg prøvde å ha fokus på vegen og komma meg fortast mogleg fram. Med nødblink på og alt saman.
Nektar å sjå videoen
Andrea Rooth hadde «blackout» under køyreturen og kom først til seg sjølv etter å ha fått smertestillande på sjukehuset. Der vart det påvist at tre beinfragment i foten hadde losna. Bak dei store hevelsane i foten, skjulte det seg også eit leddband som måtte opererast.
Det finst ein video av augneblinken då skaden oppstod. Den nektar ho å sjå på sjølv og ho ønskjer heller ikkje å dela den med NRK. For Rooth er det viktig å komma seg vidare frå den forferdelege augneblinken.
– Eg tenkjer at det å sjå den videoen igjen og igjen, berre set ein støkk i meg. Det er ikkje ein fin video, for å seia det sånn, seier ho og held fram:
– Viss eg ser den forsterkar eg minnet meir. Eg skal heilt sikkert tilbake og gjera den øvinga igjen, då treng eg ikkje å gnaga meir på det.
– Glad for at det skjer no
Det er aldri eit godt tidspunkt for ein skade, og timinga er langt frå ideell for Rooth heller. Før skaden kjende ho seg enormt sterk, og hadde lagt ned ein solid dose trening før ein innhaldsrik sesong.
I haust vart ho teken ut på Noregs EM-lag, ei gruppe friidrettsforbundet har trua på under meisterskapen i Roma i juni. Til OL i Paris er ho per dags dato inne på ranking til 400 meter hekk, øvinga ho dundra inn til ny personleg rekord (55,74) på under NM i august i fjor.
– Eg gidd ikkje å tenkja kor bra det kunne vorte, seier ho.
VANTE ELEMENT: Andrea Rooth slik me er vand til å sjå henne.
Foto: Fredrik Varfjell / NRKMen Rooth har allereie byrja å sjå framover. Ho er oppteken av å læra av skaden, vita kva som gjekk gale og kvifor det vart sånn. Ho vil komma sterkare tilbake.
– Evna du har til å vera positiv, er unik. Det har vore ei glede å følgja sidan du vart fødd. Og det er det også i denne fasen her, rosar Vegard Rooth, før dottera skyt inn eit «herregud» og himlar smått med auga.
Ikkje meir pappaprat no.
– Eg er ung, og eg er glad for at det skjer no. Eg er ikkje på mitt siste år, og har journalistar som spør «når skal du leggja opp?». Eg er eigentleg i ein gunstig posisjon, seier ho og stadfestar eigentleg med det pappas tankar om ei positiv, framstormande kvinne.
FAR OG DOTTER: Pappa Vegard Rooth er også trenar for Andrea.
Foto: Petter Larsson / NRKLegger mangekampen på hylla
Når NRK møter henne går ho med ein enorm støvel på foten. Både far og dotter Rooth rosar hjelpa dei har fått frå Olympiatoppen, og ho er no tilbake i trening.
Øvingane har rett nok endra seg litt, og det trengst eit meir mødesamt, tolmodig arbeid tilbake mot toppforma. Mellom linjene stadfestar stortalentet at planen for sesongen ikkje har endra seg, men ho kan ikkje fokusera på framtida no.
Noko har likevel skaden endra. Ho har drive med mangekamp i mange år, men legg no i praksis dei fleste øvingane på hylla. No er det fullt fokus på 100- og 400 meter hekk.
– No satsar eg på det. Eg elskar mangekamp og det er fantastisk god trening, men med den foten kjem det til å ta lang tid før eg kan ta ein høgde- eller lengdesats igjen. Hadde eg vore best i det, hadde det vore annleis. Men det er eg ikkje. Eg gidd ikkje å risikera dette igjen, seier ho bestemd.
