Marte Olsbu Røiseland fekk ned alle fem blinkane på siste skyting, og gjekk ut som nummer to - 14 sekund bak Dorothea Wierer. Sekund for sekund henta ho inn italienaren, og på oppløpssida var Røiseland forbi og åleine.
– Då ho såg meg kjempa ho sikkert ekstra. Eg såg jo ikkje ho, men eg var redd. Då ho passerte meg var det «game over». Eg var frykteleg sliten, seier Dorothea Wierer om den spennande sisterunden.
– Det berre klikka i hovudet mitt
Røiseland skjønte at det var mange som bomma i teten, og at eit fullt hus kunne bety ny medalje.
– Plutseleg var gullet innan rekkevidd, og då berre klikka det oppi hovudet mitt, seier ein godt nøgd gullvinnar i målområdet.
Ting gjekk ikkje heilt som planlagd på siste skyting, for i magasinet var det berre fire skot etter ei lading som berre resulterte i eit klikk - og ikkje eit skot.
– Eg måtte bruke eit ekstraskot på siste skyting. Eg tenkte berre at eg ikkje måtte stresse og gjere det eg skal. Eg brukte sikkert ti sekund ekstra, men det var det verdt, seier Røiseland.
Uti løypa ropte trenarane at Wierer var sliten, og at ho kunne hentast.
– Eg såg ho begynte å vagge litt. Ein får jo motivasjon av det. Då eg fekk ryggen hennar, så tenkte eg at dette skal eg klare. Det var så herleg å krysse målstreken. Det har aldri vore så herleg som det var i dag, seier Røiseland til NRK etter sitt femte VM-gull i Anterselva.
– Det kan ikkje bli betre, så no kan eg legge opp. Hehe. Men eg skal ikkje gjere det, spøkte Røiseland på pressekonferansen etter løpet.
Røiseland tok fem gull og to bronse på sju distansar under årets VM i skiskyting.
Dei gjekk ut frå start saman, og kom mot mål saman. Men det var Marte Olsbu Røiseland som til slutt tok gullet på Dorothea Wierer sin heimebane.
Foto: TIZIANA FABI / AFPSkuffa, men stolte lagvenninner
Hanna Öberg tok bronsen, dagen etter at ho missa på siste skyting i stafetten og tapte medaljen for Sverige.
Tiril Eckhoff og Ingrid Landmark Tandrevold bomma begge på siste skyting, og falt dermed litt nedover listene. Eckhoff vart til slutt nummer sju, medan Tandrevold kom inn som nummer 16.
– Eg er ganske misnøgd eigentleg. Eg er god nok til å vere med i toppen, men eg får ikkje ut potensialet. Marte viser kva som skal til, og tek det på sisterunden. Eg er veldig, veldig imponert, seier Eckhoff som kom til VM som storfavoritt, men som ikkje har tatt individuelle medaljar.
– Eg får glede meg over Marte, seier Fossum-løparen.
Også den andre Fossum-løparen som stilte til start var skuffa etter løpet.
– Det gjekk ikkje heilt som eg hadde drøymt om individuelt. Men eg må la dette VM få søkke inn. Det er mykje eg kan vere nøgd med. Eg har vore litt redd for høgda, men eg synest eg har takla det bra. Liggande skyting har vore god, også er det den ståande skytinga som ikkje har vore som eg vil, seier Ingrid Landmark Tandrevold.
Når ho blir spurt om Røiseland sin prestasjon innser Tandrevold at ho nesten burde ha førebudd seg før ho stilte til intervju.
– Eg er litt tom for superlativar. Eg trur nesten det er umogleg, om ein ikkje er utøver sjølv, å sette seg inn i korleis prestasjonen er. Det er jo historisk, og det synest eg seier ganske mykje, seier Tandrevold.
Storebror Nils Bjørn Olsbu får smake på medaljen til veslesøster Marte. Froland har vist godt igjen på tribunen i Anterselva.
Foto: Berit Roald– I alle fall best i Froland
På tribunen stod Team Olsbu, og deriblant ei stolt mor.
– Det går ikkje an å sette ord på. Eg er berre kjempestolt, seier mor Helga Olsbu.
– Dette må vere det største i skiskyting noko sinne?
– Ja, i alle fall i Froland, svarer Olsbu, som nok også kan slå fast at dottera ikkje berre er best i klubben, men i heile verda.
Også kvinnetrenaren var stolt av det eleven leverte.
– Då dei andre bomma litt på siste skyting, så fullførte Marte og skaut fullt. Når Marte luktar blod, så er ho farleg på siste runde, seier trenar Patrick Oberegger, som tidlegare var Dorothea Wierer sin trenar.
