Av politisk kommentator Bjørn Bø

KRITISERES: Kristin Halvorsens uttalelser om utenrikspolitikk kritiserers internt i SV. Regjeringssamarbeid krever sitt, skriver Bjørn Bø. (Foto: Scanpix / Knut Fjeldstad)

To landsstyremedlemer i Sv vil ha Halvorsen sin tale på Norsk Utanrikspolitisk Institutt heromdagen som tema i landsstyret.

Dei er misnøgde med at ho ikkje la nok vekt på det USA-kritiske i partiprogrammet.

Dette er ikkje noko opprør. Men kritikken er utriveleg for partileiinga no i innspurten av valkampen, og det gjev ammunisjon til politiske motstandarar.

Utanriksminister Jan Petersen har kome til at Halvorsens tale er eit uttrykk for at ho er flau over partiprogrammet.

Røyndomen

Delar av Halvorsen sin tale kan godt tolkast som eit vitnemål om dei politiske realitetane som møter SV i ei eventuell raud-grøn regjering.

NATO-medlemskapen og det nære tilhøvet til USA må liggje fast i samvere med Arbeidarpartiet og Senterpartiet.

Denne røyndomen blir tydelegare etter kvart som valkampen skrid fram, og partileiinga har valt å leggje vekt på forklåringar av at det trengst kompromiss for å drive fleirtalsregjering.

Dette likar ikkje alle i partiorganisasjonen. SV er under kraftig press i valkampen. Det er stridt å både markere eigen politikk og godtgjera kompromissvilje i det raud-grøne regjeringsprosjektet. Når det har butta imot på mange meiningsmålingar i tillegg, er det slikt som lett utløyser surmuling.

Sprengkraft?

Landsmøtet i SV i vår heia for regjeringsprojektet under ein nærast rørande idyll.

Reaksjonane no er eit uttrykk for ein underliggjande skepsis mot dei politiske realitetane eit regjeringssamarbeid inneber. Denne skepsisen har vore der heile tida, hjå mange "ranke og rettruande". Og den blir forsterka av inntrykket av at SV legg seg altfor tett opp til Arbeidarpartiet i valkampen.

Når det kjem krav om at landsstyret i partiet må drøfte ein tale partileiaren har halde, ligg det sjølvsagt ålvor i dette. Kva sprengkraft det kan ha, eller graden av ålvor, trur eg i fysste omgang blir avgjort av kor godt eller dårleg partiet gjer det i valet. Det blir tungt å bera for partileiinga dersom ikkje regjeringsstrevet får rimeleg oppslutnad frå SV-sympatisørane.

Landsstyret i partiet er ikkje utan vidare lett match for SV-leiinga. Det var til dømes landsstyret som sette til side det SV hadde arbeidd for i pensjonskommisjonen.

Lekkasjar

Meiningsmålingar varierer. Og veljarane vandrar. Når det gjeld SV, syner målingar overgangar både til Arbeidarpartiet og RV. Slik sett blir partiet trengt frå to kantar.

Dei raudaste meiner truleg at politikken blir for utvatna. Dei meir moderate meiner kanskje at ein like godt kan halde seg til Arbeidarpartiet, når det raud-grøne prosjektet er sett opp som det er.

Slike element pressar også ei SV-leiing det står mykje på spel for framfor valdagen.

(NRK)