Juleevangeliet på høgnorsk

I dei dagane lèt keisar Augustus lysa ut at det skulde takast manntal yver heile verdi. Dette var fyrste gongen dei tok manntal med Kvirinius var landshovding i Syria. Då fòr alle heim, kvar til sin eigen by, og skulde skriva seg i manntalet. Josef og fòr frå Galilea, frå den byen som heiter Nasaret, upp til Judea, til Davidsbyen, den som dei kallar Betlehem - for han høyrde til Davids hsu og ætt - og vilde skriva seg der. Maria, festarmøyi hans, var med honom; ho gjekk då med barn, og med dei var der, bar det so til at tidi hennar kom, og ho åtte den fyrste sonen sin; ho sveipte honom og lagde honom i ei krubba, for det var ikkje rom åt deim i herbyrget. Det var nokre hyrdingar der i bygdi som låg ute og vakta buskapen sin um natti. Best det var, stod ein engel frå Herren innmed deim, og Herrens herlegdom lyste kringum deim. Då vart dei fælande redde; men engelen sagde til deim: Ver ikkje redde! Eg kjem med bod til dykk um ei stor gleda som skal timast alt folket: I dag er det fødd dykk ein frelsar i Davids by; han er Kristus, Herren! Og det skal de hava til merke: De skal finna eit lite barn som er sveipt og ligg i ei krubba. Og brått var det ein stor her av himmelånder med engelen; dei lova Gud og kvad:

Æra vere Gud i det høgste,
og fred på jordi,
og hugnad med menneske!


Kjelde: Ivar Aasen-sambandet