Martin (80) mista gifteringen i snøen i 1967

Vinteren 1967–68 er svært snørik. Ein januardag står Martin Skomsøy og mokar for harde livet i hagen i Alvermarka i Nordhordland.

Då kvelden kjem, oppdagar han at gifteringen ikkje er der lenger.

Gullringen borte i snømassane. Dei leitar. Også då våren og sommaren kjem. Utan hell.

Gullringen på parkeringsplassen

Over førti år seinare er Lena Cecilie Brynhildsen ein tur på butikken i kommunesenteret Knarvik.

På parkeringsplassen utanfor Rema 1000 ser ho noko som blenker. Ein gullring med inskripsjon på.

Ho gir beskjed til butikken og til politiet, men ingen melder ringen sakna.

Då ho tidlegare i år flyttar til Sotra, tar ho ei opprydding i smykkeskrinet og finn ringen.

Ho tenker at kanskje Facebook i 2022 fungerer betre enn ein lapp på Rema i 2009.

Og jammen meg.

Anne Lise Ullebø kontaktar Brynhildsen. Ho var nabo til Margot og Martin i 20 år og trur ringen må vera Martin sin.

Margot lever ikkje lenger, men Martin er blitt 80 år og bur no i Knarvik.

Avisa Nordhordland fortel om saka både før og etter at Lena Cecilie får kontakt med Martin.

Eit mysterium

Tysdag 25. oktober har Brynhildsen tatt turen til Knarvik.

– No skal eg levera gifteringen tilbake til Martin. Eg gler meg. Eg høyrde kor glad han blei då eg ringde og fortalde det. Han har sakna ringen i så mange år, så det skal bli godt, seier ho.

Og ho er nysgjerrig.

– Korleis ringen har hamna på denne parkeringsplassen er eit mysterium. Det er jo heilt utruleg.

I terrassedøra si står Martin Skomsøy og smiler.

Han trur nesten ikkje det han ser.

– Dette hadde eg aldri drøymt om. Eg trudde du tulla då du ringde. Var heilt sikker på at nokon dreiv ap med meg.

– Like trong

Då han får ringen i hendene, er han rask med å få den inn på ringfingeren.

– Det kjennest godt. Den er like trong enno.

Han konstaterer at ringen er stram å få av, akkurat som den gongen for 55 år sidan.

– Eg hugsar at eg heldt handa ned i fryseboksen for å få ringen av. Så sette eg ringen på veslefingeren i staden. Det var det som gjorde at eg mista den.

Skomsøy fortel om dagen då det skjedde.

– Eg dreiv og moka snø. På hendene hadde eg ullhanskar med avklipte fingrar. Eg merka ikkje at ringen var vekke før eg gjekk inn for kvelden.

Martin fortel at særleg kona leitte lenge.

– Ho for og leitte om våren og sommaren nede i alle rosene, men me rekna med at ei skjor eller kråke hadde tatt ringen opp i reiret. Dei tar jo alt som er blankt.

Så glimra ringen med sitt fråvær i førti år, før Brynhildsen såg den ligga og blenka på asfalten.

Framleis ei gåte

Men at ringen dukka opp på parkeringsplassen i Knarvik – fleire kilometer frå der Margot og Martin budde i Alvermarka?

Skomsøy meiner han kan ha vore ein tur på butikken før han drog tilbake for å moka vidare. Han oppdaga ikkje at ringen var borte før han var ferdig med arbeidet for dagen.

Men er mysteriet no likevel heilt løyst?

I 1967 var det verken Rema-butikk eller parkeringsplass der Brynhildsen fann ringen i 2009. Alle som kjenner Knarvik, veit at kommunesenteret har vore gjennom store ut- og ombyggingar dei siste femti åra. Det meste er grave opp og forandra.

Uansett om Skomsøy mista den i hagen sin eller på ein snartur i butikken, er det vanskeleg å sjå føre seg korleis ringen dukka opp der på asfalten.

Kan ein liten rakkarunge eller ei ramn ha funne ringen i Alvermarka og mista den att i Knarvik? På 1960-talet eller 2000-talet? Kan telehiv eller ein gravemaskin ha flytta gullringen opp av bakken?

Svaret på gåta er ikkje det viktigaste for 80-åringen.

– Dette var skikkeleg moro. Hadde ikkje trudd det gjekk an. Eg trur det eigentleg framleis ikkje.