Gjekk i kjellaren etter OL-vrakinga – måtte søkje profesjonell hjelp

– Eg har lært at skytinga betyr mykje, men det er mange ting i livet som betyr mykje meir. Eg har vorte pappa oppi dette, seier Clausen til NRK.

– Det var det som gjorde at det vart ein så stor nedtur, det (skytinga) betydde for mykje, rett og slett.

Skyttaren har nettopp vorte historisk noregsmeister i 50 meter blanda lag. Han fortel om korleis det var å ikkje få sjansen til å kjempe om medaljar i OL i Tokyo i fjor og om tida etter.

Han meiner sjølv han var ein av dei to beste norske herreskyttarane då OL skulle gått i 2020. Koronapandemien utsette leikane og førte til at Noregs beste skyttarar berre deltok i eitt internasjonalt stemne før OL-uttaket, EM i mai 2021.

– Vi fekk lov til å reise under tvil. Vi hadde tre herrar i EM-finalen, for andre gong i historia. Henrik Larsen og Jon-Hermann Hegg tek gull og sølv, og eg kjem på sjuandeplass. Og så blir det avgjerande, det var eigentleg surrealistisk heile opplevinga, seier Claussen.

– Korleis hadde du det?

– Eg takla det veldig dårleg. Det gjekk veldig inn på meg. Det var inga god oppleving, seier han.

Profesjonell hjelp

Skyttaren fortel at OL-nedturen gjorde at han privat vart det han kallar ein dårlegare versjon av seg sjølv.

– Eg måtte oppsøkje profesjonell hjelp for å komme meg over den verste kneika, seier han.

Sist haust tok han dessutan opp att studiane og fekk seg ei svært velkomen pause frå idretten.

– Det var planlagd at eg uansett skulle starte på studiane etter Tokyo, men det var nok godt for både kropp og sjel å ha nokre andre fokusområde, seier Clausen.

– Var du litt nede i kjellaren?

– Eg var det, du kan seie det, seier han.

– Korleis var det å komme seg over kneika?

– Det går mykje betre no. Det vart ei mykje betre kjensle for meg sjølv og for alle rundt meg, då eg klarte å innsjå at det er mange ting i livet som betyr mykje meir. Det har gitt resultat no dei siste månadene.

Første pallplass

I april reiste Claussen til Rio de Janeiro for å delta i eit verdscupstemne i den brasilianske storbyen. Det enda med pallplass både individuelt og i lagkonkurransar.

– Eg tok den første verdscupmedaljen min utan å ha det treningsgrunnlaget eg brukar å ha. Det er rart korleis hovudet spelar inn, eg sluttar aldri å bli fascinert av denne idretten, seier han.

– Korleis var kjensla då du sikra pallplassen?

– Det var litt surrealistisk det òg. Men når eg står der i dei pressa situasjonane, merkar eg at eg har fått litt meir perspektiv på ting, så når eg står der, det står om medalje og eit skot er avgjerande, har eg i bakhovudet at det er andre ting som betyr meir enn dette.

– Er det noko du tek med deg vidare?

– Det er eg heilt nøydd til, om eg skal gå til toppen. Det må eg halde fram med å byggje på. Eg anslår at dei som er topp 30 i verda er godt nok fysisk og teknisk trena til å bli verdsmeister, men det er den som er sterkast oppi hovudet som står igjen som verdsmeister.

Tolvtimarsvarsel

Ikkje berre var treningsgrunnlaget dårlegare enn normalt, men heller ikkje sjølve reisa var Clausen veldig førebudd på.

– Eg hadde eigentleg gjort avtale med sportssjefen om at eg ikkje skulle gjere noko verdscup i år, sidan alle var på våren. Og det hadde eg vel eigentleg fått godkjenning til, men så vart det ein hastetelefon, der han sat på knea sine på telefonen, det høyrdest i alle fall slik ut, og bad meg om å bli med, seier han.

– Når logistikken gjekk opp med sambuar og svigerforeldre og barn og sånt, så fekk eg dra, og eg angrar ikkje på det i etterkant.

Paris i siktet

Jenny Stene er lagkamerat av Clausen både på landslag og i miniatyrskyttarlaget Kisen. Ho har stortru på Clausen fram mot OL i Paris om to år.

– Han har det framleis inne. Det comebacket kjem til å bli bra, seier ho til NRK.

Nettopp OL i Paris er det store målet for Clausen. Før det er VM i Kairo i oktober eit hovudmål. Der skal dei skyte om kvoteplassar til OL i 2024.

– Målsetjinga der er å gjere det eg er god for. Klarar eg det, er eg meir enn god nok for kvoteplass.