Eit av dei verkeleg store spørsmåla før eliteserien startar om ei veke, er korleis Strømsgodset kjem til å klare seg utan Martin Ødegaard.

Eliteserien er ein profil fattigare, men det har blitt spekulert i om endringa faktisk er til fordel for Strømsgodset, fordi dei no må bygge eit skikkeleg lag.

Ei sterk sesongoppkøyring har styrka denne teorien. Laurdag blei det nok ein siger, då Strømsgodset vann 2-1 over Lillestrøm i vårens siste treningskamp.

I fjor vart SIF bygd rundt Ødegaard, noko trenar David Nielsen eksplisitt slo fast då han tok over laget etter Ronny Deila.

Det gjekk troll i ord, i positiv forstand: Ødegaard scora i Nielsen sin første kamp som hovudtrenar.

Det gjorde også han som har fått den tunge oppgåva med å erstatte 16-åringen - 18-åringen Iver Fossum, som i likskap med Ødegaard har eit rikt register av offensive ferdigheiter.

Kollektiv versus individ

Det er ikkje heilt korrekt å kalle Fossum ein erstattar, for han ein annleis spelartype enn Ødegaard.

Medan sistnemnde har akselerasjon og dribleferdigheiter, og dermed kan fungere fint i ei kreativ kantrolle, er Fossum ein løpssterk sentral midtbanespelar, som også kan vere indreløpar.

Ødegaard-erstatninga må derfor skje kollektivt, ikkje individuelt.

Dette forklarer den hyppige taktiske roteringa til trenar Nielsen, som i årets treningskampar har veksla mellom 4-2-3-1, 4-3-3 og 4-4-2.

Fossum er fleksibel nok til å kunne briljere i alle variantar. Når det er sagt, så har han vist best takter som offensiv sentral midtbanespelar i 4-2-3-1, som i treningskampen mot Vålerenga, då han scora hat-trick.

Både Lillestrøm og Strømsgodset starta sesongens siste treningskamp i sistnemnde formasjon laurdag. Men Fossum var ikkje på banen i generalprøva, fordi han var utteken på det norske G19-landslaget.

I fråveret hans greidde lagkameratane berre unntaksvis å dominere mot eit godt organisert Lillestrøm.

LSK blei knust heile 6-1 av Odd på Skagerak Arena for ei veke sidan, og LSK-trenar Rúnar Kristinsson hadde openbert drilla det defensive inn mot SIF-kampen.

Betong mot ballett

Kampen var eit møte mellom to relativt ferske eliteserietrenarar. Som spelarar var Nielsen og Kristinsson rake motsetnader.

Kristinsson var motoren i det ekstremt fysiske og løpssterke Lillestrøm-laget frå slutten av 90-talet. Denne tilnærminga har han vidareført i trenarrolla.

«Vi jobber mye med kondisjon. For å være så aggressive som vi må være om vi skal gjeninnføre Åråsen som et fort, det krever at vi orker», sa Kristinsson i eit ferskt Josimar-intervju.

Nielsen var ein flamboyant og eigenrådig spiss, som måtte jagast med kjepp for å bidra defensivt.

Som trenar, derimot, forventar han spelarar som presser med høg intensitet, i tråd med filosofien til forgjengaren i Strømsgodset, Ronny Deila.

«Vi ønsker å angripe komplisert», sa Nielsen til same blad som Kristinsson, men la til at dei ynskjer å gjere ting enklare enn i fjor.

Det siste såg vi allereie i det 9. minutt, då SIF storma i angrep ved hjelp av hurtig pasningsutveksling.

Det noko temposvake LSK-forsvaret hamna bakpå, og kaptein Frode Kippe måtte ty til ulovlege middel for å stoppe danske Bassel Jradi på veg gjennom.

Petter Vaagan Moen steig fram, til piping frå heimefansen, men alt han klarte var å lokke fram ei utmerkt redning av Arnold Origi i LSK-målet.

Innleiingsvis blei Lillestrøm pressa bakpå gjentekne gonger av dei tre offensive hos SIF: Storflor (venstre), Vaagan Moen (sentralt) og Flemur Kastrati (høgre).

Hadde det ikkje vore for at samspelet med midtspiss Thomas Sørum aldri klikka heilt på plass, kunne Lillestrøm fort låge under etter det første kvarteret. Men dei haldt unna.

Uforløyst angrepsspel

Om Kristinsson har mykje å grunne på defensivt, er det kanskje enno meir å ta tak i framover. Ivorianske Moryke Fofana skapte ein del på venstresida, som i det 27. minutt, då han dribla seg gjennom åleine. Men midtspiss Erling Knudtzon mangla timing, både i den situasjonen og resten av kampen.

I det 68. minutt blei han bytt ut med den nigerianske 19-åringen Fred Friday, som heller ikkje klarte å fylle spissrolla med overtyding.

Til gjengjeld var 18-åringen Mohamed Ofkir frisk på høgresida, og den gamle krigshesten Bjørn Helge Riise hadde eit par farlege innlegg frå same kant. Men det meste blei enkelt rydda unna av kaptein Jørgen Horn og resten av SIF-forsvaret.

Når sesongen tek til må LSK etablere meir trykk i boksen dersom det skal bli mål av innlegga.

Utan Marius Lundemo – som i likskap med Fossum var oppteken med landslagsfotball - gjekk mykje av ballfordelinga via Johan Andersson, som har ein trygg høgrefot, men som ikkje er ein visjonær playmaker-type.

Mykje var lett å lese for det solide SIF-forvaret.

Godset viste dessuten glimt av klasse på midtbanen, særleg dei to sentrale defensive, Mohammed Abu og Jradi, som synte fram ballkontroll og fysikk i skjøn foreining.

LSK klarte likevel å ta over kampen i andre halvleik av første omgang, og etter pause rusa dei ut av startblokkene med ei intensitet dei til då hadde mangla.

Det betalte seg raskt. I det 48. minutt blei Jørgen Kolstad lagt i bakken innanfor 16-meteren til SIF. Det påfølgjande straffesparket blei enkelt ekspedert i mål av Fofana, som var eit lysglimt i ein lite spektakulær kamp.

Leiinga gjorde det enklare for LSK å kontrollere spelet i kraft av sin defensivt solide midtbane. Dei er langt betre i slike fasar av spelet enn når dei må føre kampen sjølve. I Andersson og Finnur Orri Margeirsson har dei eit sentralt gravitasjonspunkt som mange lag skal få slite med å overrumple i sesongen som kjem.

Den delen av kampen då Lillestrøm surfa på 1-0 eksponerte eit av dei tyngste ankepunkt mot SIF under Nielsen: dei offensive backane er ikkje på langt nær like synlege som på sitt beste i Deila-perioden.

Dette var merkbart også i denne kampen. Midtvegs i andre omgang hadde kampen glidd inn i eit saktegåande spor, med rådlause SIF mot solide LSK.

Fart triumferte over kondis

Men så, nesten ut av ingenting, sto det 1-1, då innbytar Thomas Lehne Olsen scora eit nokså tilfeldig rotemål etter dødball i det 71. minutt.

Same mann snudde kampen i favør SIF fire minutt seinare, etter ei rask kontring av den typen Godsetlukkast bra med i starten av kampen.

LSK-forvaret mista intensiteten – hard kondistrening kostar - og då var det fritt fram for hurtige SIF-angrep dei siste 10-15 minutta. Lehne var nær hat-trick med eit stolpeskot i det 81. minutt, då LSK verka sluttkøyrde.

Generalprøva var i stor grad ei stadfesting av det vi har sett av desse laga gjennom heile sesongoppkøyringa. SIF var rett nok svakare offensivt enn forventa i store delar av kampen, men når dei beste spelarane er tilbake frå landslagspliktene står dei godt rusta til seriestart.

Lillestrøm var betre defensivt enn dei føregåande kampen, men må omsetje hardtreninga i vedvarande intensitet når alvoret tek til.

I tillegg forblir spissplassen ei uløyst gåte for Kristinsson, som ser ut til å måtte setje si lit til at Fred Friday har meir å fare med enn det tøffaste bokstavrimet i Eliteserien.

Og Martin Ødegaard? Han var det ingen som snakka om.