Høgg seg til gamal rikdom

– Det er eigentleg ei veldig god kjensle. Det har vore litt tynning av skogen, og så var det oppryddinga etter orkanen Dagmar. Men dette er ordentleg hogst, og det følast veldig bra.

Vilhelm Rumohr, gods- og skogeigar på Frønningen, ser på den store hogstmaskina som feller trea på eit par sekund.

I 2014 fekk folk bli betre kjend med han i TV-serien «Der ingen skulle tru at nokon kunne bu».

Hjortejakt og skogsdrift

På veglause Frønningen budde det om lag 100 personar rundt år 1900. Dei livnærte seg av skogen, og det gjorde Frønningen rikt. Det store herskapshuset til Rumohr, lett synleg frå fjorden, vart bygd på den tida. Men i 1997 la det siste sagbruket ned, og sidan den gong har det vore lite eller ingen drift i skogen. I dag kan ein tella innbyggarane på to hender.

Men no har tømmerhoggarane igjen gjort sitt inntog i dei enorme furuskogane.

– Skogbruket har lenge vore ein hobby. No vil eg prøva å få det oppatt som ein aktiv ressurs, på linje med jakt og turisme, seier Rumohr.

Dei seinere åra har det vore jaktutleige som har vore hovudinntektskjelda hans. Området er populært for jegerar som vil skyta hjort. Rumohr trur at haustens hogst vil gjera det betre for både hjorten og jegerane.

– Hogstfelt er gode områder for hjorten. Det er bra beite, og det er spananade for jegerane å jakta der.

Eigedomen til Rumohr er på 60 000 dekar, der 20 000 dekar er produktiv skog. Om lag 7000 kubikkmeter med tømmer skal hoggast ned og fraktast ut med båt i denne hogsten, som er minst 20 000 tre over eit område på 300 dekar

For å setta det litt i perspektiv; det er berre éin og ein halv prosent av all produktiv skog på Frønningen.

• Les også: Skogens konge

Skog i 500 år

Frønningen si skogbrukshistorie strekk seg mange hundre år tilbake i tid.

– Me veit sikkert at skogsdrifta her strekk seg tilbake på midten av 1500-talet, då dei vassdrivne oppgangssagene vart utvikla. Det var to eller tre sager på 1500-talet, fleire på 1600-talet og den siste kom i 1740.

Tømmeret skal fraktast ut med båt. Det blir sendt til eit lokalt sagbruk i Luster, til Salten i Nordland og til Tyskland.

– Det er mykje god kvalitet her på Frønningen. Skogen her er i snitt 100 til 120 år gamal, så den har hatt god tid til å laga tre med mykje kjerneved, seier August Johan Evensen, skogbruksleiar hjå Skogvest, som har ansvaret for hogsten på Frønningen.