– Eg har ikkje tenkt så mykje på det, men det er jo litt spesielt. Eg tenkte litt ekstra på at det var viktig å ikkje gjere noko feil. For då ville alle sjå det, ler Maria.
At ho skulle konfirmerast åleine har ho visst om lenge, og dét har vore heilt greitt.
– Men då eg var i konfirmasjon til fleire i klassen førre helg, angra eg litt. Det hadde vore litt kjekt å vorte konfirmert med dei. Men i dag tykkjer eg det er heilt fint, seier Maria.
Ho legg til at konfirmasjonsundervisninga har ho hatt i lag med resten av konfirmantane i Fjaler.
- Les også:
Har lyst til å bli lege
Etter vel overstått konfirmasjon er hovudpersonen sjølv godt nøgd med dagen.
– Det var kjempekjekt. Litt slitsamt å smile så mykje, men veldig moro også, seier Maria, som har tenkt å spare pengane ho fekk til konfirmasjonen. For planen er klar.
– Eg har lyst til å bli lege, helst kirurg, seier Maria, som til dagleg går ved Fjaler ungdomsskule i Dale.
For mor Nina Yndestad var det også ein spesiell augneblink å sjå dottera bli konfirmert i Guddal kyrkje, der ho sjølv også vart konfirmert.
– Det er spesielt, og det er rart å tenkje på at det snart er 15 år sidan ho vart døypt, seier Yndestad.
- Les også:
Kjem nærare både konfirmant og familie
For prest Lilja Kristin Thorsteinsdottir var det også ein konfirmasjon litt utanom det vanlege.
– Eg har opplevd å ha berre éin konfirmant før, men det skjer ikkje så ofte, seier Thorsteinsdottir, og legg til at ho tykkjer det gir ei ekstra fin ramme til høgtida.
– Du knyter deg meir til konfirmanten når det berre er ein. Og stunda vert meir personleg. Ein får høve til å snakke meir direkte til konfirmanten og kommunikasjonen vert meir nær, også med familien. Det vert på ein måte litt ekstra høgtidsamt, seier Thorsteinsdottir.