Han felte den legendariske Naustdal-ulven for 64 år sidan - no kjem minna fram

For sist det var ulv på dei kantar avfyrte Berg skota han framleis vert hugsa for, 64 år seinare.

I senga si på Hafslo omsorgssenter ligg Dagfinn Berg og ventar. Dagane går sakte her, og det er lenge til middag enno, men i det han skrur på radioen flyg tankane tilbake til hausten 1950.

• LES OGSÅ: Fryktar talet på tapte dyr blir stort
• LES OGSÅ: Mann var på veg til jobb då han fekk sjå ulven på nært hald

– Det kom til å gå gjetord

For på radioen høyrer han at det igjen er ulv i Naustdal, for første gong sidan haustdagen for 64 år sidan. Den dagen Dagfinn har vorte minna på igjen og igjen.

– Eg hugsar dei dreiv og spøkte med dette, at det kjem til å gå gjetord om då Berg-karane skaut ulv i Svartevassbotnen. Dei skulle ha visst kor rett det vart.

• LES OGSÅ OM BERG-KARANE OG ULVEN I Fylkesleksikonet .

Det glimtar i augene - og i glimtet ser du føre deg den unge, uredde, sterke og impulsive 21-åringen Dagfinn ein gong var. Saman med søskenbarnet Henrik var han på arbeid inst i Naustedalen.

– Vi hadde teke på oss å grave ut ei hyttetomt innved Vonavatnet, og så såg vi desse ulvespora. Vi tenkte at dette skulle vi nesten ha undersøkt.

Nemnde ikkje ordet ulv

Fotspora var enorme - større enn noko dei hadde sett, men ingen av dei nemnde ordet ulv.

– Det var ingen som hadde sett ulv der dei siste 80 åra, så vi nemnde ikkje ulv, men vi trudde oss to imellom at det var ulv, så vi gjekk heim og henta børsa. Vi gjekk langt på timen, og plutseleg såg eg noko som stod bak nokre steinar og glante på oss.

Dei nærma seg - og dyret drog seg vekk. Fleire gonger. Dagfinn rekna seg som ein sånn passeleg god skyttar, og på 150 meters hald let han det stå til.

Avstanden var lang og terrenget ulendt - men Dagfinn trefte - sannsynlegvis med det første skotet.

– Han måtte finne seg i å slå av på farten, han tok til å bli temmeleg sliten, blodtapet var stort.

Ulven sakka av - jakta nærma seg slutten.

– Då fyrte eg av eit skot, og det var tydeleg at det trefte, for han reiste seg opp med gapande kjeft og såg tilbake på oss.

Eit siste skot på kloss hold avslutta ulven sine plager.

– Vi fôr ikkje noko fint med han, men det var ingen som tenkte slik.

Bar ulven til bygds

Men kva skulle dei så gjera? Ingen ville tru dei om dei berre fortalde om kva dei hadde gjort.

Dermed bar dei dyret på ryggen nedatt i bygda - og sjølv ikkje då var det nokon som ville kalla det ein ulv.

– Vi drog til dyrlegen, og han sa at det fanst ikkje tvil, det var ulv.

64 år seinare har Dagfinn ikkje råd å gje til dei som jaktar ulv i Naustdal i dag, utanom at dei må vere tålmodige.

– Det er ikkje så enkelt som berre å gå bort i marka og skyte.