Dei er dei siste som lærer om dette handverket i fylket - det gjer elevane uroa

Torsdag var det skuleavslutning for Mo og Jølster vidaregåande skule, avdeling Vassenden. Til hausten er det ingen elevar att her og éin av linjene forsvinn heilt frå fylket.

Då NRK møtte elevane ved Design og Tekstil tidlegare i vår var dei i full gong med å sy eigendesigna blusar.

– Eg lagar ein bluse i blonder og silke. Blusen skal ha eitt stoff og armane og andre detaljar blir i blondestoff, forklarar Anna Beate Helle.

Ho ein av dei siste som lærer seg dette faget i Sogn og Fjordane. I over 60 år har Design og tekstil-faget vore eit tilbod i fylket. Tidleg på 50-talet var det heimeyrkesskulen som lærte elevane om handverket.

• LES OGSÅ: Elevane vart tryggleiksklarert før «siste flight»

(Artikkelen held fram under biletet)

Mistar linja

Fram til sommaren har dette vore eit tilbod for elevar som går andre året på vidaregåande på Mo og Jølster vidaregåande skule på Vassenden.

Her lærer elevane seg det grunnleggande innan handverket. Når dei er ferdige her kan dei gå vidare på fag som til dømes bunadstilverkar, buntmakar, herrerskreddar, handvevar, kjole- og draktsyar, kostymesyar, modist, møbeltapetserar, salmakar, skomakar eller strikkehandverkar.

No forsvinn faget frå fylket og elevane med det. For etter at fylkeskommunen måtte sjå på skulestrukturen i fylket, vart det bestemt at avdelinga ved Vassenden skulle leggjast ned. Dei fleste tilbod skulen hadde vert flytta til andre vidaregåande skular i fylket, men Vg2-faget Design og Tekstil vert fjerna heilt.

• LES OGSÅ: Slik blir tilboda i åra framover for dei vidaregåande skulane i fylket

Elevane på Mo og Jølster vidaregåande meiner faget med nål og trå er viktig.

– Det er ein fin eigenskap å ha. Før sat gjerne kvinnene å sydde og lærte av mødrene sine, men slik er det ikkje lenger. Så tilbodet om eit slikt fag er viktig, seier Karoline Navekvien som er ein av dei åtte elevane i den siste klassa.

Spesielle fag

– Eg synst det er veldig moro når eg får laga noko sjølv, og som eg kan bruke. Gjerne noko som ikkje alle andre har, seier Anna Beate.

I løpet av tida her har elevane fått grunnleggande kunnskap om handverket. Lærarane ved linje er uroa for framtida til handverket i fylket.

– No er dette fag som er litt spesielle. Eg tenkjer spesielt på bunadsfaget som er så lokalt forankra, seier lærar Siv Kristin Flekke.

– Så er det jo viktig at det blir sydd i lokalmiljøet og ikkje i Kina eller andre stader langt vekke, forklarar Berit Johanne Sælen.

(Artikkelen held fram under biletet)

Ein del av tradisjonen

– Faget er ein del av tradisjonen i Norge. Så det er viktig for tradisjonen og vi trenger jo klede. Det er fint å kunne fikse kle òg, sjølv om vi ikkje lagar alle klede sjølve, fortel Anna Beate.

Ho meiner det er viktig at ein ikkje blir heilt avhengig av andre land.

– Det er allereie få som driv med handverket, og veldig lite av det i Norge allereie no, det var jo mykje meir av det før. Så det går jo nedover, og når vi mistar linja, så vert det jo enda færre, forklarar ho.