Dei grufulle opplevingane på Utøya den 22. juli vil truleg for alltid prege liva til dei som overlevde. Bergens Tidende har i ei anonym spørjeundersøking spurt overlevande korleis hendinga har påverka livet deira.
Mange fortel om det same, søvnmangel, mareritt og frykta for at noko liknande kan skje igjen.
– Eg kan ha det bra, og så kjem sorga som ei atombombe. Då klarer eg å oppretthalde ei fin maske. Men det er som å gå rundt med ein vulkan i brystet, seier Thor Mehammer frå Florø til BT.no.
- LES OGSÅ:
- LES OGSÅ:
– Tårene kjem berre plutseleg
Det er no vel 100 dagar sidan heile verda vart skaka av terrorhandlingane i Oslo og på Utøya. På AUF sin sommarleir på Utøya vart 69 menneske drepne av det som truleg var ein nøye planlagt massakre.
- LES OGSÅ:
- LES OGSÅ:
Thor Mehammer såg sjølv drapsmannen rett i auga. Han er, som dei andre overlevande sterkt prega av det som skjedde på øya.
(Artikkelen held fram under videoen)
PREGA: Torbjørn Vereide si historie frå Utøya gjekk verda rundt. For mange var det først då han fortalde om si oppleving at det faktisk gjekk opp for folk kva som hadde skjedd. (Vestlandsrevyen 27. juli 2011).
Leiter etter rømmingsvegar overalt
Avisa har send ut ein anonym spørjeundersøking til dei overlevande frå Hordaland og mange fortel om dei same problema.
Dei har søvnmangel, mareritt og paranoia. Dei er skeptiske overfor framande og fryktar at noko liknande kan skje igjen. I tillegg lev dei i ein kvardag der dei leiter etter rømmingsvegar overalt.
Dette er noko både Thor Mehammer frå Florø og Torbjørn Vereide frå Sandane kjenner seg igjen i.
– I starten hadde eg ofte mareritt. Det var den same draumen om og om igjen: at eg var på Utøya og rømmer frå nokon, seier Vereide til BT.no.
- LES OGSÅ: