Det dårlege samvetet ved barnehageporten utspelar seg på nytt for open scene, skriv Astrid Brekken.

Kvar skal ein leggje seg? I sutre- eller gje blaffen-fila? Eller kanskje i ta kampen opp-fila? Det gjeld korleis vi har det på jobben. Det gjeld korleis vi har det med vår dødelege sjel. Det gjeld kva samfunn vi vil ha, skriv Astrid Brekken.

Lenge skydde eg kyrkjegardar. Nå nærmar eg meg kyrkjegarden som samtalepartnar og sosiolog, i draume eller i vaken tilstand. Gravlundar ber bod om lange tradisjonar, men er det plass for nyskaping, spør Astrid Brekken.

Besettelse er eit ulovleg ord på nynorsk, men det er rette ordet for det eg kjenner når eg blar i desse vanvittig sanselege bøkene og blada om blomar, skriv Astrid Brekken.

Det finst store steg å ta for marknadsliberalismens dresserte aper. Lydig trålar vi butikkane, umerkeleg overtek vi marknadens meiningar og språk. Men dei kollektive utopiane – kvar vart det av dei, spør Astrid Brekken.