I går demonstrerte rundt 20.000 menneske i Minsk mot valresultatet, der Aleksandr Lukasjenko vart .
Martin Paulsen
Foto: J.K. Wilhelmsen / UiBPolitiet gjekk , og fleire hundre opposisjonelle og menneskerettsaktivistar vart fengsla etter at dei prøvde å storme regjeringsbygget i Minsk i går.
– Eg følgde med på den offisielle tv-stasjonen i går kveld. Der viste dei faktisk viste bilete frå storminga av regjeringsbygget. Men demonstrantane vart framstilt som bøller og fulle ungdommar som var ute og raida gatene, fortel Martin Paulsen, postdoktor i russisk ved Universitetet i Bergen.
At kviterussarar fekk sjå desse demontrasjonane på tv, er derimot ikkje noka sjølvfølgje, sidan dei offisielle media er sterkt kontrollert av styresmaktene.
Full kontroll
Paulsen trur at hovudelen av folka i Kviterussland vert påverka av det biletet dei offisielle media gjev. Alle dei offisielle tv-kanalane og dei største avisene er kontrollert av presidenten, og slik kan Lukasjenko styre den informasjonen som kjem ut.
Aleksandr Lukasjenka har full kontroll over kviterussisk media.
Foto: Sergei Grits / Ap– Han har full kontroll over dei tradisjonelle media, der han kvar dag kan kome med sin versjon av korleis verda og Kviterussland ser ut.
Første innslag i nyhenda handlar alltid om presidenten. Og ei av dei viktigaste spaltene i ei av dei største avisene har rett og slett tittelen «Presidenten», der dei berre gjev att det presidenten har sagt eller gjort dagen før, fortel Paulsen.
Denne kontrollen vart etablert på midten av 90-talet, i løpet av dei to-tre første åra etter at Lukasjenko vart valt til president i 1994.
– Før han vart valt, altså på byrjinga av 90-talet var han veldig oppteken av uavhengig og fri media, men dette passa han berre så lenge han sjølv ikkje var president, seier Paulsen.
- LES ÒG:
Falske nettsider
Styresmaktene i Kviterussland har ikkje noka permanent blokkering av nettsider eller bloggar med opposisjonelt innhald, som ein til dømes ser i Kina.
– Men i går kveld såg ein ei valdsam mengde strategiske blokkeringar av nettaviser og opposisjonelle nettsider, dei var rett og slett stengde.
I tilegg vart det, truleg frå styresmaktene sett opp ei rekkje falske nettsider.
– Desse falske nettsidene var nesten identiske med opposisjonelle nettsider, og spreidde falske rykte, til dømes med det føremål å sende spreie demonstrantar i feil retning, seier Martin Paulsen.
