Kritiserer kulturen: – Kvar blir dei av når det smell? Jo, dei sender folka sine til Nav.

Vi hugsar Titanic der orkesteret vart sitjande i ro og spele salmar til trøyst medan skipet gjekk ned. Og musikken som sette nytt mot i oss etter 22. juli. Begge delar kultur som var viktig under store kriser.

Men da koronaen ramma og frykta var på sitt største her til lands, stengde fleire av dei store kulturinstitusjonane ned. Det meiner Alf Magnus Reistad, leiar av kulturhuset Sentralen i Oslo var feil.

– Vi har store kulturinstitusjonar som er godt finansierte. Dei skulle ha tatt denne situasjonen på ein heilt annan måte enn det som skjedde, seier han.

Reistad forventar ikkje at institusjonane skulle halde alt ope, men at dei kunne ha laga eit tilbod der smittevernreglane var overhaldne for å få kulturen ut til publikum då dei trengde den som mest.

Han trekker blant anna fram Den Norske Opera og Ballett som eit eksempel på ein institusjon som svikta ansvaret sitt då dei permitterte dei tilsette i staden for å lage eit tilbod til publikum.

– Dette er den største bataljonen i kulturlivet – kvar blir dei av når det smell? Jo, dei sender folka sine til Nav.

Gjorde det dei måtte

Kenneth Fredstie, kommunikasjonsdirektør i Den Norske Opera & Ballett, meiner dei gjorde det dei måtte.

– Når vi skrur tida to månader attende i tid og det vart vedtatt lock-down og forbod mot forsamlingar, så valde vi ein strategi om å bidra til smittevern og den dugnaden som helsemyndigheitene har oppfordra til.

Dessutan var dei ikkje heilt utan tilbod.

Etter eit par veker byrja dei å strøyme ballett-treningar. To månader etter at Noreg vart stengd sende dei ut dansarar og framførte klassiske ballettstykke for institusjonar. Etter kvart byrja Den Norske Opera & Ballett også med å strøyme konsertar på Facebook ein gong i veka.

Burde ha kome på bana mykje tidlegare

Alf Magnus Reistad er stor fan av operaen og det dei gjer kunstnerisk. Og han meiner det er bra at dei får fleire hundre millionar kroner av staten kvart år til å drive verksemda si.

Men han synest at Operaen burde ha vore ute og til stades då krisa var størst.

– Då kunne songarane ha dratt ut og sunge utanfor institusjonane – men dei konkluderte raskt med permittering og eg skulle ønske dei ikkje hadde gjort det.

Operaens Kenneth Fredstie trur kunst og kultur er kjempeviktig både i krise og når det ikkje er krise.

– Det handlar ikkje berre om kultur i ei krise, men også etterpå. Operaen skal sette eit solid fotavtrykk innan kunst og kultur også i 2020, seier han.

Reistad drar ein parallell til Leningradsymfonien som sat og spelte når bombene regna over byen då tyskarane hadde omringa den. Musikken var med på å halde byen oppe.

– Vi har ikkje krig, men pandemi, og kulturen blir viktigare i den situasjonen enn normalt. Det er trist at institusjonane ikkje kunne bidra med noko i denne situasjonen før dei kom på bana.