Hør:
Robinson Crusoe er altså ein roman av si tid. Men ikkje berre. I ettertida har vi fått ordet robinsonade. Det å overleve på ei framand, aude øy langt bortanfor alt ein kjenner til og som held individet i sjakk.
To sider
På den eine sida er øya eit eventyr og eit paradis der han lever eit enkelt liv og får den vise mannens distanse til alt kav og jag etter gods og gull.
På den andre sida er skipbrotet og dei 28 åra han budde på øya å forstå som ei straff; han sette seg opp mot fars vilje og stakk til sjøs utan lov i svært ung alder.
Det var ein moderne tanke i tida, altså opplysningstida, var at mennesket måtte ta ansvar for eigen lagnad.
Eventyrar
Robinson Crusoe var ein eventyrar og ein pedant. Han var ein sjømann som treivst best på landjorda, han var ein slavehandlar og ein brite som aldri tvilte på at britisk ekspansjon var av det gode og at britisk kultur burde nå ut til alle folkeslag.
Han vil temme og legge under seg både vill natur og ville menneske. Kort sagt var han ein ikkje heilt uproblematisk helt, som passar minst like godt for vaksne som for barn.
