Quisling sjølv meinte at tankegodset hans skulle gi han eit stort ettermæle, og skreiv store delar av livet på eit filosofisk verk. Det opnar slik:
«Den oppgave jeg har hatt for øye i denne bok, er den største et menneske kan sette seg. Nemlig å tenne et lys for menneskene. Denne nye lære, som er bestemt å bli seierrik over alle andre, har jeg kalt universismen.»
- Interessant
For første gong kan vi altså lese denne samlinga av Quisling sine notatar. Her tek han føre seg raseteori, hellig krigføring, psykologi, vitskap og religion.
Leiar av den nazi-sympatiserande gruppa Vigrid, Tore Tvedt, synes boka er interessant.
- Vi kjem til å lese det og sjå om det er noko vi kan bruke, seier Tvedt.
På nettsidene sine hyllar Vigrid Hitler og hans bok «Mein Kampf». Tvedt trur ikkje Quisling-tekstane kjem til å få så stor status.
- Det tviler eg på, men at vi har noko å lære av tekstane er det ingen tvil om, seier han.
Ingen «Mein Kampf»
Professor i idehistorie Jan-Erik Ebbestad Hansen trur ikkje at universismen til Quisling blir ståande som eit gyldig manifest.
- Eg trur ikkje det no, men ein veit jo aldri, for det er alltid nokon som er galne nok til å gjere noko ut av sære ting, seier Ebbestad Hansen.
- Går det an å samanlikne desse skriftene med for eksempel Hitler og «Mein Kampf»?
- Nei, det trur eg ikkje. Desse skriftene til Quisling orienterer seg mot store filosofiske tema. Sjølve den nazistiske ideologien finn du lite direkte uttrykk for her, seier han.
Arve Juritzen er den som har samla saman Quisling-notatane. Heller ikkje han er bekymra for at at dei skal føre til ei oppblomstring av Quisling sitt tankegods.
- Noko førebilete blir ikkje Quisling på bakgrunn av desse tekstane. Eg trur ikkje at noko i denne boka gjer at det vil blomstre opp ein tilhengjarskare av Quisling igjen. Hans tid som førebilete er nok forbi, seier Juritzen.
