PÅ NORSK:
(Muitaleaddji: Karen Anne M. Buljo)
De lei sámenieida dolin. Son lei ožžon guođoheaddjibarggu boazosámi siiddas ja dat báiki dat lei Máze lahka. Ja dan guovttos (geat dárbbaheigga biiggá) eai lean mánát ja leigga veahá álgán skibagit ja dárbbaheigga biiggá.
Biigá bođii ja sus lei dieđusge dat dáhttu ahte galggai bargat buot buoremusat maid máhtii guođohit ealu. Dat lei su váldobargu. Finai ealuin doppe geassesiiddas ja dat dat gal manai bures.
Jođidettiin dohko dálvebáikái, mii lei Máze lahka, de álge oainnat garradálkkit čavččabeallái boahtit. Ja nieida lei hui gutnálaččat bargan ii ge lean finadan iežas ruovttus obanassiige, ja jearai dan de... siiddaisidis ja siiddaeamidis ahte fitnat ruovttus.
“Muhto it go don dál jo veahá vel guođohivčče dáppe, dan mađe ahte mii birget dohko... dassážii go jieŋat čatnet albma ládje?”
Ná nieida dat gal mieđai dasa:
“Dan mun gal sáhtán.”
De ovtta eahkeda hirbmadit dálkkáskii, dat čuorpmastii ja lei máilmmi fasttes dálki ja eallu viggagođii rasttidit dan eanu. Muhto dat isit lei oahpahan dan niidii ahte ii galgga... dat ferte caggat juste diekko dan goržži bokte. Oainnat dakko lea veahá rašši dat jiekŋa ja doppe lea oalle ollu rávdnji.
Nieida álggii čuorvut dan isidii, siiddaisidii, ahte eallu lea rasttideamen! Ja sis lei boares beana vel - "Čáhppe" - mii álohii čuovui dan nieidda juohke guvlui, ja dat lei nu buorre boazobeana.
Dat maid álggii nu roguhit, hirbmadit, roguhišgođii dan ealu, muhto dat ii lean ávki. Nieida oinnii ahte dál dat gal jo rasttidišgođii eallu (eanu). Čuovvolii njunnoša ja maŋoš bođii ja de doddjui olles dat eallu!
Ovdal go siiddaisit bođii dasa, de lei eallu doddjon ja de ledje buoremuddui duššán visot dat bohccot.
“Ná dat lea du sivva, báiskalaga nieida.”
Siiddaisit lei suhttan, ja čierostuvai, dat nieida, ja ánuhii dan ja logai:
“Don dieđát dan ahte dat ii leat mu sivva.”
Muhto siiddaisit lei garastuvvon dan muddui ahte dat dohppii dan nieidda ja logai:
“De don manat dien fárpala sisa, ja dakkaviđe!”
Ja dat bijai nieidda fárpala sisa, ja suhtuiguin bálkestii dan fárpala badjel goržži. Ja nieida govddui dainna fárpaliin, ja Čáhppe, beanariehpu, ciela ciela doarridii fárpala dassážii go ii oidnon šat.
Ja fárppal govddodii mearragáddái dohko Reaššvuona guovlluide, Áltá-nuorrái. Doppe lei nuorra guollebivdi bivdime guliid ja fuomášii: Ná gea do, fárppal govddoda mearas. Na, mii son dat dien siste lea? Ferte suhkalit geahččat! Hirbmat lossat dat gal lei dat fárppal.
Vikkai fárpala oažžut fatnasii, muhto ii dat gal ábuhan: dat lei nu lossat. Rabestii lohki, ii máššan geahččat mii dat doppe lea. Na, vuoi! Doppe han lea sámenieida aitto jur sisheakkas, beaska vel alde. Bárdni válddii nieidda ja doalvvui dohko iežaset ruktui ja sii dikšo nieidda.
Ale fuola, nieida gal hávskástuvai ja dearvvašnuvai. Áiggit vásse ja guollebivdi ja nieida náitaleigga ja soai oaččuiga mánáid, ja áigi manai ja nieida álggii dieđusge dan jurddašit ahte gal hal livččii dohkken finadit doppe dan báikkis.
Ja mii dat die lei olbmuid, mii su bijai fárpalii ja smiehttá go son dan goassege lea go son šat heakkas? Nieida ja dat isit dat mearrideigga váldit mánáideaskka mielde ja jorggihit dohko dan báikái gos nieida lei vuolgán. Ja heasttagerresiin sii manne.
De bohte dan gilážii, dan gohčodit Mázen, muhto gal don dan dieđát ii oktage šat dovdan dan nieidda, mii lei fárpalii biddjon. Sus ledje amas biktasat alde ja dárustii ja jearahalai dien goržži birra. Na, ii dan gal diehtán - doppe gal ii oro ii oktage, eambbo okta boares áddjá áhkuinis. Muhto son dat háliidii diehtit gokko son dat galggai mannat? Na, olbmot bagadalle: ná diekko ja diekko. Ja de manne dainna heasttain dohko.
Ja áigi lei dieđusge vássán ja siiddaisit ja siiddaeamit dat leigga maid boarásman-beaivái: eaba šat eisege nu buresbirgejeaddjit. Ja boares Čáhpperiehpu! Ja dat ii lean šat cieladan dan rájes go nieida lei jávkkodan. Ja eamit dat ii lean addán ándagassii isidii:
“Vuoi, don ledjet juo gáfadis, jallas áddjá! Go munno hágas biiggá ges biddjet... Na, dat goit dál lea duššán,” lávii eamit lohkat, ja dat ii hupman šat dainna isidiin, nu ahte doppe lei dieđus ahkidis dilli.
Dál dat lei isit doppe guoggume olggobealde viesu, oaidná ná mat do ges, doppe dan goržži lahka – apmaset olbmot boahtán, amas biktasat - nu sevvet doppe. Ja de čuorvugođii dat nisu:
“Čáhppe! Čáhppe! Cu-cugo! Čáhppee!”
Ná, boares Čáhppe dat dat gal njuikii bajás ja rogu rogu dohko eatnogáddái. Na, mii ipmašiid dál ges skihkka šattai. Siiddaeamit logai dan isidii:
“Don gal fertet geahččat mannat mat dat die leat olbmot.”
Ná siiddaisit dat-dat gal vulggii fatnasiin, suvdit dat son lávii olbmuid oainnat rastá eanu. De dat dál bođii olbmuid lusa ja buorástahttalii. Ná, vuoi issoras dette: dat nisu mas ledje dat amas biktasat, dat han máhttá sámástit. Lohka suinna it go don dovdda šat su?
“Ná, ii mun gal du dovdda.”
“Ná mun dahan lean dat nieida gean don fárpalii bidjet badjel duon goržži. Ná muittát go don dál mu?”
Ja dološ siiddaisit gahčai čippiid ala ja átnugođii ándagassii! Ja nieida logai ahte:
“Čuoččat dál bajás, áddjá! Gal don ándagassii gal oaččut, muhto ovtta diŋgga don fertet gal lohpidit munnje.”
“Na, mun lohpidan dutnje vaikko maid!”
“De don fertet dán báikki gohčodit Nieidagoržin, vai ii oktage galgga vajálduhttit dan fearána, movt dat manai dieinna nieiddain mii geavai fárpalii.