– Eit frykteleg vanskeleg arbeid

I 1992 braut Gregory Smith opp frå livet i Os utanfor Bergen og reiste til Brasil for å hjelpe gatebarn. Over tjue år seinare har organisasjonen Children at Risk Foundation hjelpt tusenvis av barn som lever liva sine på gata.

– Eg har aldri angra på det. Det var naturleg for meg den gongen. Eg følte eg hadde fått mykje ut av livet, sett mykje, men ein har jo alltid desse ungdomsdraumane ein går og tenker på, seier Smith.

Frykteleg vanskeleg arbeid

Kvar dag møter han barn som av mange vert betrakta som eit overflødig samfunnsproblem.

– Ein ser på gatebarn som at dei ikkje er verdt noko. Sjølv om ein beviser at barna kan bli til gode samfunnsborgarar, er det veldig mange som ikkje trur på det. Dei blir sett på som kakerlakkar som ein må bli kvitt. Kvar dag må me jobbe mot dette.

– Det er fryktlege vanskeleg, og langt fleire problem å løyse enn det finst gode augneblink i kvardagen, seier Smith.

Gregory Smith var også gjest i Vestlandsrevyen 25. november. Sjå intervjuet med Smith her.

(Artikkelen held fram under biletet)

«Fredspris» for arbeid med barns rettar

For tre veker sidan fekk han ein høgthengande pris for arbeidet sitt. Framfor 700 gjester i New York tok Gregory Smith i mot World Children Award, også kalla fredsprisen for barns rettar.

LES OGSÅ: I natt fikk Gregory Smith «barnas fredspris»

– Det var heilt utruleg. Det overraska meg så pass at under det fyrste møtet med grunnleggjarane av prisen måtte eg spørje «kvifor skal eg vere her»?

– Prisen betyr veldig mykje. Ein kjenner seg ofte åleine i dette arbeidet, og spør seg om ein gjer dei rette tinga. Pengane kjem alltid godt med, men større er det at arbeidet vårt blitt anerkjent og lagt merke til.

SJÅ OGSÅ: Dokumentaren «Kolibrimannen»

Skule samla inn 190.000 kroner

Merksemd har organisasjonen fått frå fleire plassar. Nyleg samla Aurdalslia skole inn 190.000 kroner til Children at Risk Foundation.

At andre engasjerer seg i arbeidet for gatebarna, betyr mykje, seier Smith. Kvifor han enda opp med å jobbe for akkurat desse barna, finst det fleire svar på.

– Det er noko med skjebnen i dette. Nokre gonger når eg er lei av alt, og berre vil gje opp, så seier folk til meg: «Det er ditt val, det er du som har valt det.»

– Men eg trur ikkje me har valt det, men at me blei valt til dette. For det er så mange brikker som har falle på plass i løpet av dei 21 åra eg har vore der.