Ung bunadsyar mot strømmen: – Folk vert veldig overraska

Edda Ane Stubbrud rettar på damaskhuva til Liv Turtum. Lomskvinna er ein av mange kundar som i desse dagar ventar spent på om bunaden blir klar til 17. mai.

– For andre er mai ein flott månad med mange fridagar, medan eg stirer i vadmål og syr for harde livet, skrattar Edda Ane.

Blant dei yngste

Edda Ane Stubbrud starta Stakkstuggu i Vågå for to år sidan. Det var då ho brakk ryggen og vart liggande på sofaen, at mor hennar ga henne ein halvferdig stakk for å ha noko å gjere mens ho låg der.

Sidan har ho utdanna seg til bunadtilverkar, og no har ho altså starta for seg sjølv. Det går så det susar. Allereie same år som ho starta opp, kan ho ta ut full løn.

– Det er idyllisk å tru at ein kan greie å lage alt, men dette ville ikkje gått utan gode hjelparar, seier Stubbrud. Ho held mellom anna skjortekurs for at fleire skal lære seg handverket. Slik rekrutterer ho leverandørar.

– Uvanleg yrkesval

Mette Vårdal leier Noregs Ungdomslag. Ho fortel at 30-åringen frå Vågå er blant dei yngste i landet som driv med bunadstilverking. Stadig færre livnærer seg på dette i Noreg og ho er redd kunnskapen og handverket kan bli burte.

• LES: – Bunaden mister sjela når den tilverkast i utlandet

Tidlegare var det slik, fortel ho, at folk sydde bunadane sine sjølve. Dei hadde god tid og kunne både brodere og sy bunadane.

Utfordringa no er at få unge vil ha dette som jobb, og det er så tidkrevande at det blir kostbart.

Betaler for godt handverk

Liv Turtum var aldri i tvil då ho ynskte seg ein damaskstakk frå 1700-talet. Ho ville ha ein bunad som var handlaga lokalt.

– Denne bunaden skal vare i fleire generasjonar, og då vil eg at han skal vere ordentlig gjort, seier ho.

Den vert heller ikkje dyrare enn om ho skulle kjøpt han på husfliden.

Edda Ane er nøgd med tilpassinga. Damaskstakken skal bli ferdig til den store bunadsdagen. Ho fortel at ho sjeldan møter jamnaldringar på kurs, treff eller samlingar. Den eldre garde jublar over engasjementet hennar og ho opplever at mange tenkjer at kanskje er det likevel ikkje døden over bunadstilverkarfaget.